MAFYA KIZI

SADECE SARIL

Koraydı işte . Orada hıçkırıklara boğularak ağlayan Koraydı. Yanına gitmeli miyim , beni yanlış anlar mı ? Bunları hiç takmayacağım . Ağlayan insanlar en çok başkalarıyla konuşmaya , sarılmaya , derdini anlatmaya ihtiyaç duyar . Bu konuda oldukça tecrübeliyim .

Kesin karar vermiştim .Yanına gidip onunla konuşacağım. Onun birine ihtiyacı var . Etrafta birileri olmadığına göre o kişi benim . Acaba mezardaki kim , bunu gerçekten çok merak ediyorum . Düşüncelere dalıp gitmişken kendimi Koray ın yanında buldum .
Sırtına hafifçe dokunup yanına oturdum .

Koray beni farkedince hemen göz yaşlarıni silmeye çalıßtı . Gökyüzü mavisi gözlerinin etrafınï kırmızılıklar kaplamıştı . Şaşkın bir biçimde bana bakıp :

- Hey ! Senin burada ne işin var ?
Ben :
- Sen ne için buradaysan bende onun için buradayım .
Koray :
- Sen kimi kaybettin , neden ?

Anlatmalımıydım ,bu doğru olurmu bilmiyorum ama duygularımı birine açmanın vakti geldi uzun zamandır kimseyle konuşmamişyım . Şimdi bu ilki yaşamalıyım . Hafif dolan gözlerimle :

- Annem ...

Koray samimi, içten bir şekilde elini elime uzattı . Gözlerimin içine bakıp tutmak için izin istermiş gibi bir hali vardı . İçim kıpraştı aniden . Basınla onayladım .Daha sonra ekimi kavradı , ve :

- Onu neden kaybettin , paylaşmak ister misin ?

Şefkatle bakan gözlerine hayır demek imkansız . Belki de ruhumdaki duvarı yıkmalıyim ve ona kendimi açmalıyım .
Anlatmaya başladım :

- Annem bundan iki sene önce intihar etti . Babamla ciddi sorunları vardı . Babam onu defalarca aldattı . Annem göz yummaktan yorulmuştu . O da benim gibi düşünüyordu . Ya babamı öldürecek ya da kendini öldurecekti . Aramızdaki tek fark o kendini öldürmeyi seçti , bende babamı . Zaten hayatta olmamın tek sebebi de onu tabutun içinde görme hayali .

Acı dolu gözlerle bana bakıyordu . Benimde gözlerim dolmuştu . Ona o kadınlardan birini öldurdügüm ayrıntısını anlatmadım . Yoksa onu kazanmadan kaybetmiş olacağım . Sanırım onu kaybetmekten korkuyorum . Sıcacık elleri ellerimi kavramışken uzun zaman sonra ilk defa içim huzurla dolmuştu . Elini tutması beni iyi hissettiriyor . Bu sıcacik elleri bulmuşlken kaybetmemek için kotu ayrıntıyı atladım .

Koray :
Seni az çok anlıyorum . İkimizde annemizi kaybettik . Hayat onlarsız gerçekten çok zor . Ama güçlü olmalıyız . Onlarda bizim güçlü olmamızı ister . Annemden sonra kendimi iyiliğe adamaya çalıştım . Acı çektikçe iyi biri olmaya çalışıyorum .

Ben :
Sen anlatmak ister misin ? Seni dinleyebilirim .

Koray sıcak bir şekilde gülumsedi ama ağlıyordu . Göz yaşlarını silip bana cevap verdi :

- Annem bundan iki yıl önce biri tarafından öldürüldü . O kişinin kim olduğunu annemi neden öldürdüğünü de bilmiyoruz . Annem sol gögsünden kurşunlandı ve kutulamadı . Herhalde zenginler ki olaylar hic duyulmadı ve mahkemeler sürekli ertelendi .

Bu cümlelerin ardından mezar taşındaki isime baktım. Ayfer Aydın . Hayır , bu böyle olmamalıydı . Kaderime lanet mi okumalıyım kalbim içim kan ağlıyor tam da dışa açılmışken bu boyle olmamaliydı . Şimdi nasıl söyleyeceğim annesinin katili olduğunu . Bunu kaldırabilir mi ?
Bunu ögrense benim hakkımda ne düşünür ? Koray sessizce beni izliyordu . Buna fırtına öncesi sessizlik denilebilir . Fırtınaysa gözlerimden arsızca dökülen göz yaşları . Kalbim gerçekten çok acıyor . Ben bu yükü nasıl kaldırırım bilmiyiyorum . Babama olan nefretim bin kat daha artmiş bulunmakta . Her şey onun suçu . Eğer o annemi aldaymasaydi bende Korayın annesinin katili olmazdım . Kaderim siyaha mahkum olmaya alışmış olmalı ki beyazı kabullenmiyor . Şuan iki sene öncesini geriye sarıp o hatamı ortadan kaldırmak istiyorum . Bunu gerçekten çok istiyorum . Aklimdan gecven tek şey babamı öldürmek .

Ama bundan önce yapmam gereken tek şey var evet bunu yapmalıyım . En azından o hakediyor.
Koraya doğru usulca eğildim ve ağzımdan kelimeler döküldü.

- SADECE SARIL :)