ÇOCUĞUMUN BABASI

Bölüm 39

Merhabaa güzellerim nasılsınız? 

Keyifiniz yerinde mi? 

Keyifli okumalar

***

   Gözlerimi açtığımda etrafı oldukça puslu görüyordum, kasıklarımda yoğun bir ağrı vardı elimi biri sıkıyordu.

     En sonunda tam olarak gördüğümde korayın elimi tuttuğunu gördüm gözleri kıpkırmızıydı, benim için endişelenmiş olduğu gözlerinden okunuyordu iyiyim demek gülümsedim ben gülümsedikçe kıpkırmızı gözleri kısıldı ve o tatlı gülümsemesini kondurdu yüzüne, elimi de asla bırakmıyordu.

"Hayatım uyandın sonunda." bana ne olduğuna bakmak için elimi elinden çektim kasıklarıma dokundum karnımın altında bir sargı vardı koraya sorgulayan gözlerle baktım gözlerini kaçırdı tam soracaktım odaya beyaz önlüklü sarı saçlı bir doktor girdi ona sorabilirdim.

Tam ağızımı açacaktım ki, " Uyanmışsınız, Gökçe Hanım Nasıl hissediyorsunuz kendinizi?" Aslında yorgun ve sancılı hatta midem bulanıyordu.

"Halsizim ve biraz ağrım var."

Gülümsedi, " bu çok normal çünkü Lokal anestezi ile kürtaj uyguladık size biraz ağırınız olabilir ama geçer." Kürtaj derken bebeğim mi vardı benim?

Gözlerimi koraya çevirdim sorgular nitelikli bir bakış attım, gözleri kaçırıp kafasını eğdi. " Sanırım Koray bey söylemedi size."

Söylememişti, sorun da değildi " Gökçe hanım, hamileymişsiniz fakat ne yazık ki fetüs amiyon da ölmüş bu da sizi zehirlemiş, bizde size kürtaj uygulayarak fetüsün yaşamına son verdik." Hamileliğimi son verildiğinde öğrenmek kalbimin sıkıştığını hissetim, 

" Uyandığınıza göre gidebilirsiniz tetkikleriniz normal." koraya baktı, "Geçmiş olsun." Doktor odadan çıktı.

Koray yanıma oturdu ellini elimle birleştirdi dudaklarına götürüp elimin üstünü öptü simsiyah gözleri hala kızarıktı ve ağlamak üzereydi, " Gökçe yemin ederim doktor gelmese ben söyleyecektim." ona alınmamdan veya kırılmamadan korkuyorsa yanılıyordu bu normaldi bir fırsatı yoktu söylemek için bu yüzden ona kızamazdım.

Onu bulanık görmeye başladım ve sonra çeneme doğru sıcak bir damla kaydı, " Sorun değil sevgilim kendini açıklama kızmadım." Gülümsedi yaklaştı ve anlıma ıslak ama bir o kadarda sıcak bir öpücük bıraktı ve geri çekildi.

O hiç çekilmesin hep benimle kalsın istemiştim, Koray ellerimi bırakmadı bu benim kendimi daha da iyi hissetmeme sebep oldu, şuan ona sarılmak istiyordum ama bunu yatağımızda yapmaya karar verdim.

" Annenlerde bizde balım ama istersen size gidebiliriz." onlarda kalabilirdik zaten durunun ameliyatı da vardı bir de benimle uğraşılmaması gerekiyor kızım daha önemli, " Sizde kalalım aşkım."

Kafasını salladı elimi bırakıp dolaba doğru ilerledi, kıyafetlerimi çıkardı ve bana bakıp gülümsedi " Hadi hayatım giyinmene yardım edim." Kendimi toparlamam lazımdı, elimi karnıma çok götürmek istiyordum ama Koray üzülür diye götürmek istemedim yalnızken içim çıkana kadar ağlamayı kendime not ettirdim.

***

Annemler, korayın annesi ve babası Ömer, İrem ve minak kızım duru korayın odasında başımdalardı duru annemin kucağındaydı bana gelmek için can atıyordu, " Anne verir misin duruyu." Duru ona seslenişimle çığlık attı kollarımı uzattım.

" Kızım ama-" Duruyu kucağıma aldım, Koray elinde tepsi ile içeri girdi durunun kafasını öpüp göğsüme yatırdım. Koray bir kaç adımda yanıma geldi, annem saçımı öptü " Yavrum siz biraz yalnız kalın biz çıkalım." annem geri çekilince babam da zorda olsa yanıma ulaştı ve beni kendine çekip sarıldı duru aramızda kaldığı için çok sarılmasa da sıcaklığını hissetim.