MINT CHOCOLATE

මින්ට් චොක්ලට්

ඈත පේන පුංචි දූපත් අතරින් දිනිදු වෙනත් රටක් එළිය කරන්න යනවා. රාස්සිගේ අව්ව දියවන්නා ඔයට වැටිලා වතුර රත්තරං පාටින් දිස්නේ ගහනවා. දියවන්නා ඔයේ කකුල් ගෑවෙන්නම පහලට කරගෙන ඔය දිහා ඔහේ බලාගෙන කඩවසම් තරුණයෙක් සුසුමක් හෙලුවා. ඇත්දළ පැහැ සම, ගානට ශේව් කරලා තිබුණ රැවුල, තරමක් සිහින් - කලු ගැඹුරු නයන එයාගේ සුන්දරත්වය තවත් වැඩි කරා.

"ආ..."
එයා දිහාට චොක්ලට් අයිස් ක්‍රීම් කෝන් එකක් දික් කරගෙන තව තරුණයෙක්. වාඩිවෙලා උන්න තරුණයා මුකුත් නොකියම ඒක අතට ගත්තා.

"මොනවද කල්පනා කරන්නේ මිනුක?"
අයිස් ක්‍රීම් එක අරගෙන ආව තරුණයා වාඩිවෙලා හිටපු සුන්දර තරුණයා ගාවින්ම කකුල් දෙක දියට වැටෙන විදියට වාඩිවුනා. එයා මිනුක තරම් පාටින් පොහොසත් නොවුනත් දෙපාරක් හැරිලා බලන්න හිතෙන තරම් කඩවසම්.

"ගගන..."
කෝන් අයිස්ක්‍රීම් එකේ කොලේ ඉරන ගමන් මිනුක ගගන දිහාට හැරුනා.

"ම්ම්ම්ම්... ඇයි කොලේ ඉරාගන්න බැරිද?"
ගගන එයාගේ මින්ට් අයිස් ක්‍රීම් එක තොලගාන්නත් අරං.
මිනුක ඇහිබෝල කරකවලා ඉස්සරහා බලාගත්තා. ගගන මහ හයියෙන් හිනාවුනා.

"ඔයා මහ නරකයි ගගන"

"හරි හරි විහිලුවක්නේ කරේ මිනුවෝහ්... සීරියස් ගන්නෙපා ඉතින්..."

"හ්ම්"

"හ්ම් නෙමේ මොනාද ඔච්චර හිතන්නේ?"

"මුකුත් නෑ...හ්"

"හංස බෝට්ටු පදින්න ඕන නේද?"
මිනුකගේ බැල්ම දිගේ ඇස් යවපු ගගන ඇහුවා. මිනුකගේ කලු ගැඹුරු ඇස් නැවතිලා තිබුනේ දියවන්නා ඔය පුරා කරක් ගහන හංස බෝට්ටු ළග. ඒ මුවේ මදහසක් ඇඳිලා තිබුණා.

"අහ්?" මිනුක ගැස්සිලා ගියා.

"අහ්ම්ම්ම්... මං ඇහුවේ... හංස බෝට්ටු පදින්න ඕනද කියලා."

"හ්ම්"
මිනුක දියවන්නා ඔය දිහාම බලාගෙන බර සුසුමක් හෙලුවා.

දියවන්නා ඔය, තැන තැන හංස බෝට්ටු පදින කපල්ස් වලින් පිරිලා. එයාලගේ සිනාහඬින් කතාබහින් ඔයේ පාලුබව මකලා දාලා තිබුණා.