ENKAZ

Bölüm 1

Hayat,

Benim gökyüzüm karanlık. İçinde kurtarılmayı bekleyen nokta kadar bir beyazlık... Ve ince fırçanın sert darbesiyle artık tamamen karanlık.

Adım Hera. Hera Arat. Anlamı savaşçı olmasına rağmen asla anlamını taşıyamayan bir korkağım.

Benim için zerre anlamı olmayan fakat çevremde büyük yer kaplayan ünlü Avukat bir soyadına sahibim. Ailem soyadıyla yaşayan ve o ne der bu ne der laflarıyla hareket eden bir kafaya sahipler.

Asla onlar gibi olmadım. Olmak istemedim.

Babam Ahmet Arat çocukluğumun katili ve buna seyirci kalanda annem Ahu Arat'ı. Benim annem ve babam çocukluğumun katilleriydi.

Şimdi ise hayatımı düzene soymaya çalışan her fırsatta uzaklaşmak için fırsat kollayan kendi ayaklarının üzerinde duran o hırçın kızdım. Tam bir korkak hırçındım. Kimsenin korktuğumu bilmemesini bunun için duygularımı hırçınca dışa vurarak saklıyordum.

Resimler çiziyor bir cafeBar'da şarkı söylüyordum. Ne kadar kaçmaya çalışsam da sonuçsuz kalıyordu. Babamın "Elaleme beni güldürecek misin?" diyerek peşimi bırakmıyorlardı.

Birbirimizi görmezden gelmeyi tercih ediyorduk. Onları asla affetmeyecektim

"Hera hanım, Sare hanım geldiler."Fırça darbelerimi tereddüt etmeden tuvale çarparken başımı salladım. "Salona geliyorum." Diye de ekledim. Tablolarımı bitirmeden kimseye göstermiyordum. Onlar benim hazinemdi.

Fırçamı su kabına bırakıp boya olmuş parmaklarımı tulumuma silerek atölyeden çıktım. Kış bahçesini atölye yapmak tamamen mecburiyetten doğan bir şeydi. 

Salona girdiğimde sarışın arkadaşım bacak bacak üstüne atmış sabırsızca ayağını sallıyordu.

"Sarışın?" Dert demez bana bakıp kocaman sırıttı.

"Dökül bakalım..."Kesinlikle bir şey vardı. Önce heyecanla güldü sonrasında döküldü.

"Ya ben harika hissediyorum. Böyle içim pır pır..." Eee dercesine devam etmesini bekledim klasik Sare'ydi.

"Dün gece bir adamla tanıştım ve onu akşam bizim mekana davet ettim." Gözlerim kısıldı. Sare her zaman eğlenirdi yine eğlenecekti.

"İyi yapmışsın sarışın." Yanağını okşadım. Onun ailesi bendim. Babası olacak o adi annesini aldatıp kaçmıştı annesi de mirasını Sare'ye bırakıp intihar etmişti.

O günler bizim için çok zordu. Şimdi koca şirketi yöneten küçük bir kadındı. Her zaman her daim yanımda ve yanında olacağımıza dair bir birimize söz vermiştik.

Sare'yi hazırlanması için evine gönderdiğimde duşa girdim. Her yerim boya olmuştu. Hazırlanmam her zaman kısaydı. Saçlarımı kurutmayı sevmediğim için uzun saçlarım daima açıktı. Kıyafetlerimi giyinip hafif bir makyajla hazırdım. Yaz mevsimin bunaltıcı havasıyla evden çıktım. Arabama binerken babamın arabası garaja giriş yapıyordu. Beklemeden hızlıca evin önünden ayrıldım. 

Arabayı Pera CafeBarı'n önüne park edip sırayı beklemeden içeri girdim. Pera, Sare'nin annesinin adıydı. İçerisi bir hayli kalabalıktı Sare iyi kazanıyordu.

Barda içki dağıtan Eray'ın yanına gittim. Beni gördüğünde gülümsedi.

"Her zamankinden." Dememle önüme bir shot koydu kafama dikerken Sare'yi sordum.

"Henüz gelemedi." Derken gülüyordu. Hep geç kalırdı. Sahneye yöneldim.

Mikrofonu elime alırken bateriye Asil, gitara Enis, bas gitara da Mesi geçmişti. Üç kardeş harika çalıyorlardı.