AŞKIN SON PERDESİ ( TAMAMLANDI)

🌠25.BÖLÜM: BAŞKA BİR EVREN🌠 ( YENİ BÖLÜM)

Keyifli okumalar canlarım💗

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum🥰

( Aramızda kalsın ama siz oy ve yorum yapınca ben çocuklar gibi seviniyorum, o günüm daha da güzel geçiyor. İyi ki varsınız iyi ki.🥺🥰❤)

BÖLÜM ŞARKISI: MADRİGAL - SENİ DERT ETMELER 🖤 ( Mediada var açıp okumanızı tavsiye ederim)

          ~~~~~~~~~~~~~~~

Seni hayallerimde yaşıyordum ve sen, sanki ihtiyacım olduğunu anlayıp başka bir evrenden ansızın çıkıp geldin.

Aslım günlerdir ihtiyaçlarını karşılamak dışında odasından çıkmıyordu. Doktoru Buse'ye söz verdiği için ilaçlarını aksatmadan içiyor ve bu yüzden hayal dünyası ve gerçek hayatı arasındaki bağlantıyı kurmakta zorlanıyordu.

Bazı anlar hangisinin gerçek hayatı olduğunu bile karıştırıyordu.

Odasının dört bir yanında asılı olan Nehir ERSOY posterleri onu gerçek dünyasına bağlayan tek şeydi.

1 Yılır kaldığı akıl hastanesinin duvarına poster asamadığı için, doktoru Buse'nin izni ile Nehir'in resmini çizmiş, bir yıl boyunca o kara kalem çiziminden güç almıştı.

  Şimdiyse yatağının hemen yanındaki Nehir'in posterine gülümseyip yanağından öptü ve gülümseyerek yataktan kalktı.

Birazdan Nehir kendisini almaya gelecekti hemen hazırlanmalıydı.

Dolabından aldığı kırmızı askılı elbisesini giyinip saçını açık bırakıp sadece taradı. Telefonunu aradı fakat bulamadı. Biryerde unuttuğunu düşünüp önemsemedi. Nasılsa Nehir gelip kendisini alacaktı.

Parfümünü sıkarken kardeşi Asya kapıyı çalıp gülümseyerek odasına girdi.

" Günaydın canım ablam. " Diyerek Aslım'a sarılıp yanağından öptü.

" Bu güzellik ne ablacım? Biryere mi gidiyorsun? "

Aslım bulduğu küçük küpeleri takarken kardeşine gülümsedi.

" Nehir enişten gelip birazdan beni alacak. Birlikte kahvaltıya gideceğiz. "

Asya ablasının sözleriyle endişeyle gözlerini kaçırdı ve su içeceğini bahane ederek odadan çıkar çıkmaz koşarak  evden çıkmak üzere olan abisine haber verdi.

Armağan elindeki ayakkabıları yere atıp hızla Aslım'ın odasına doğru yürürken kardeşiyle koridorda karşılaştı.

" Günaydın abicim nasıl olmuşum? Birazdan Nehir gelecek birlikte kahvaltıya gideceğiz. Bu arada telefonumu gördün mü bir türlü bulamıyorum. "

Armağan kardeşi Aslım'ın gözlerine bakamıyordu. Onu böyle görmek kendisini kahrediyordu.

Buruk bir gülümseme ile Aslım'ın koluna girerek onu salona doğru yönlendirdi.

" Sen biraz bekle ben telefonunu bulup getireyim. Hem Nehir'i kapının önünde bekleme mahalleli laf eder sonra benim başımı belaya sokma. "

Aslım salondaki tekli koltuğa otururken Armağan mutfakta kahvaltı hazırlayan annesi ve karısının yanına gidip mutfak kapısını kapattı.

" Anne Aslım yine Nehir ile görüşeceğini sanıyor, hazırlanmış. Onu oyalamak için salondaki koltuğa oturttum ama bu defa kararlı gibi ne yapacağız?

Gülten Hanım mutfak havlusuyla elini kurulayıp cebindeki cep telefonunu eline aldı ve telaşla doktor Buse'nin numarasını bulup arama tuşuna bastı.