baler ♡

üzgünüm...

üzgünüm, gerçekten...

emek verdiğim şeyi yarım bıraktığım için, insanları beklettiğim için, bi boka yaramadığım için...

evet, üzgünüm, özür dilerim...

burayı okuyanlar lütfen bana kızmasınlar çünkü gerçekten önemli bir dönemden geçiyorum. kimisi bunu basit bulabilir ama herkes aynı değildir.

son seneme geldim ve yks baskısı şimdiden üzerimde, ara ara aklıma gelip derin düşüncelere daldığımda kafayı yiyecek gibi oluyorum. 

kurs zaten ayrı mesele, evden çok oradayım. sabah 9, akşam 6... sanki asgari ücretle bir yerde çalışıyorum ama bana bunun tek getirisi yorgunluk.

çıkmaz sokağa girmiş gibi hissediyorum. hiç bir şey yapamıyorum, sevdiğim şeyleri bile. 

kitaplar benim asla kopamayacağım uyuşturucu gibilerdi, kafamın güzel olduğu, başka dünyalarda mutlu olduğum yüzlerce sayfa, binlerce kelime... ama artık okuma isteğim bile yok. 

yazmak istiyorum, parmaklarım ve beynim durmuş durumda. 

ailem, çevrem üni sınavı için -ne kadar baskı yapmadıklarını söyleseler de- baskı yapıyorlar ve ben patlama noktasına geldim.

kısacası hikayeye ara veriyorum, maalesef. silmeyeceğim ya da kaldırmayacağım, sadece ara vereceğim... bir gün geri geleceğimi biliyorum. çünkü ne kadar şimdi hevesim olmasa bile, yapamıyor olsam bile bunlar benim benliğim.

sizleri de bekletmemek ve bir açıklama yapmak için bu bölümü yazdım. kendimi gerçekten üzgün hissediyorum, üstümde nedenini bilmediğim bir yorgunluk var ve ben belirsiz bir süre yokum. belki bir daha olamam, belki ölürüm ve istediğim uzun süreli uykuya sahip olurum ya da daha farklı bir şey.

ama şunu unutmadan söyleyeyim; iyiki varsınız. emek verdiğim şeylerin güzel insanlar tarafından beğenilmesi beni çok mutlu etmişti. umarım bende size bir mutluluk bahşedebilmişimdir. 

sizleri özleyeceğim, hemde çok. lütfen kendinize iyi bakın, hepinizi çok seviyorum.

belki bir gün ya da hiç bir zaman... görüşmek üzere :3

-

300822.