Only Then | TAEKOOK

11

"Taehyung git artık!" diye bıkkınca söylendi beyaz saçlı doktor. Yaklaşık yarım saattir masasının önündeki koltuklardan birinde oturan esmere karşı söylediği 'git' kelimesini kaç kere söylediğini bilmiyordu.

"Hoseok şu köşede dursam ne olur ki? Rahatsız etmem sizi. Lütfen!"

"Taehyung."

"Görünmez olurum. Saklanırım ve beni görmezsiniz bile."

"Taehyung!" diye en sonunda sesini yükselterek arkadaşına seslenen Hoseok'un artık sabrı taşmıştı. Esmer geldiğinden beri istediği şeyi yapmak beyaz saçlı için imkansızdı. Tanrım bu hastasına bir saygısızlık olurdu!

Esmer ise arkadaşının bağırışına karşı sessizleşip kafasını eğdi. İstediği şeyin ne olduğunu biliyordu. Tıpkı imkansız olduğunu bildiği gibi.

"Senin burada olman Jeongguk'a saygısızlık olur. Bu yüzden benden seans boyunca burada kalmana izin vermemi bekleme!"

Beyaz saçlı derin bir nefes alış verdi rahatlamak amacıyla. Sonra saate baktı. Uzun saçlı hastası birazdan burada olurdu. Bu yüzden bakışlarını esmer arkadaşına çevirip "Git Taehyung. Jeongguk birazdan gelir." dedi.

Taehyung kabulleniş ile omuzlarını düşürüp kapıya doğru ilerledi. Arkadaşının böyle bir şeyi kabul etmeyeceğini bilerek gelmişti. Sadece şansını denemişti işte.

Esmer kapı kulbuna uzandı ama aklına düşen fikir ile başını kaldırdı dik bir şekilde ve "En azından..." dedi sessizce. Daha sonra tekrar arkadaşına dönüp heyecanla parlayan gözleriyle "En azından seanstan sonra benimle vakit geçirmesi için onu ikna etsen olmaz mı?" diye sordu.

Hoseok ise arkadaşının isteğine karşı duraksadı. Bunu uzun saçlıya söylese nasıl bir tepki alacağını bilmiyordu. Bu yüzden kararsız bir şekilde bakışlarını kaçırdı karşısındakinden. Taehyung arkadaşının kararsızlığını farketti ve bir iki adım ileri giderek "Hyung!" dedi heyecanla.

"Sen rica edersen Jeongguk belki reddetmez."

Hoseok kararsızdı ama yinede kafasını yavaşça aşağı yukarı salladı. En azından şansını denerdi ve uzun saçlı kabul etmezse ısrar etmezdi. Sadece bir kere söyleyecekti.

"Söylerim ama ısrar etmeyeceğim Taehyung." dedi düşüncelerini dışarı vurarak. Esmer ise heyecanla kafasını salladı onaylar biçimde. Daha sonra da hızlıca kapıya ulaşıp açtı ama açtığı gibi karşısına çıkan ikiliyle duraksadı.

"Sen!" dedi Bayan Jeon sinirle ama koluna tutunan oğlunun eliyle durdu ve sadece sinirle karşısındaki esmere bakmaya başladı. Esmer ise dudaklarını birbirine bastırarak bakışlarını kaçırdı karşısındaki çekindiği kadından.

Kapının önünde öylece duran esmer ne yapacağını bilmiyordu. Beyni işlevini yitirmiş gibiydi.

"Çekil." diye bir ses yayıldı sessizliğe. Esmerin gözleri hızlıca tekerlekli sandalyedeki bedene çevrildi ve panikle "Ü-üzgünüm." diyerek kapının önünden yana kaydı.

Uzun saçlı ifadesiz yüzü ile göz ucuyla esmere baktı. Bu çok kısa sürmüştü ama Taehyung bunu yakalamış ve yüzünde ufak bir gülümsemenin oluşmasına izin vermişti. Tabi bu gülümsemesi Bayan Jeon ile kesişen gözleri ile yüzünde dondu ve hızlıca yanlarından geçerek kapıdan çıkıp koridorun en ucunda olan bekleme salonuna doğru adımladı.

Uzun saçlı ifadesizliğini korurken iki elini sandalyesinin tekerliklerine yerleştirerek kendini odanın içine doğru sürükledi. Bayan Jeon ise kendisinden uzaklaşan oğluna karşı bakışlarını doktora çevirdi. Beyaz saçlı yüzünde korumaya çalıştığı gülümseme ile kadına baktığında Bayan Jeon burnundan verdiği sert nefes ile kapıyı kapatarak kendimi odanın dışına bıraktı. Oğlunu buraya getirmek istemiyordu ama Jeongguk'un onun isteğini umursadığı pek söylenemezdi.