İlk yaklaştığında bana güneş açtı sandım her bir yaprağıma..okşadın yapraklarımı her zerrem hayat buldu, yapraklarımı açmadan açmıştım sanki...benim hoşuma gittikçe daha çok okşadın, daha çok sevdin...Sen sevdikçe şımardım, her yaprağımı aşkla açtım..Sonra bi açtım ki...Yüzünü gördüm ama ne yüz, dağların ardından doğandı sanki, akşamları ağladım batıyorsun diye...seninle geçen her saniye beni daha da doyumsuzlaştırdı, sen gidince suyum kesiliyordu sanki..Ben beni daha çok sev diye yapraklarımı kalbin kadar açtım...Sonra sen tam açtım, kayboldun..Işıksız kaldım sandım, nefes alamam sandım.
Seni beklediğim her saniye, ölüyordum. Seni görmek için boyumu göğe yaklaştırmayı bile denedim.
Sonra sen görünğverdin birdenbire..dünyadaki en mutlu çiçek bendim sanki, yüzünün her santimine bir yaprağımı feda edebilecek kadar delirdim sevdadan.
Ama bi baktım, senin dokunduğu hErsEyi altın yapabilecek ellerin, bi başka çiçeğin yapraklarına degdi. Hayal sandım inanmadım...İnanmak istemiyordum ama ellerin çiçeğin üstünde hoyratça dolanıyordu, asla bitmesin bu an dermiş gibi.
Fırtına oluyor zannettim, meğersem sevginle toprağı delen koklerim kuruyor...Mutlu olmak istemedim, sensiz açmak istemedim...Hele başkasını sevdiğin günlere.
Soldum, solmsm önemli bile değildi, tek önemsediğim sendin, hislerimin ne olduğunu o kadar bilmiyordum ki, o kadar mahvoldum. Sonra yine belirdin bas uçumda...Geri döndün diye o kadar sevindim ki solan ve dökülen yapraklarımı önemsemeden açmaya çalıştım ve okşayışlsrın..yine kandırdı beni. Yine doyamadım sen tarafından sevilmeye fakat sen okşarken parmakların çok soğuktu, kıştan bile soğuk ve ben bu kışa alışkın degildim...Büzüştğm, daha önce hiç bu kadar soğukta kalmamıştım, dayanıklı degildim ki..
Sonra sen parmaklarını hem soğuk hemde acımasızca gezdirdin üstümde, yapma dedim, defalarca anlatmaya çalıştım ama dinlemedin...
Sonra tamemen kapandım, hiç açmamak istiyordum, benim güneşim beni karanlığa boğmuştu çünkü..kaldıramadım.
Bişey oldu, küçük bir ışık..küçük bir dokunuş, çok farklı. Ve bu sefer beni suluyordu..diplerime kadar ıslandım, korkuyordum yine de..açmaktan çok korkuyordum yine aynısı oluyor diye... Her gece suladı beni, her sabah sevgiyle okşadı senin dökülmesine sebep olan yapraklarının yerinde daha güzelleri açtı. Yine beni böyle sularken, sen gördün ve yaklaştım bana.
Senden hiç beklemiyordum, yapraklarını öyle asıldın ki, bende direndim sen asıldıkça, yaptıkların aklıma geliyordu. Ve bu sefer kazandım, biraz buruşsada yapraklarım, kendimi kurtarmayı başardım.
Bu sefer başkasına açtığım için, bana açtığın sahte, sevgin sahte dedin.
Üşümek istemiyordum tekrar, belki bu sefer soldurmakla kalmayacak, büsbütün yolacaktın beni. Ama nefes almam gerekiyordu benim, yaşamam gerekiyordu. İstemedim seni tekrar, sana dönmeyi hiç istemiyordum. Ve yönümü senin asla ulaşamayacağın bir yere çevirdim.
Son~
Senin kalbin yumuşamaz belki. Kendimi böyle anlatmak istedim. okumana ragmen ama işte böyle... Beni bir zamanlar sevdiğin için teşekkür ederim, kötü sözler etmek istemediğim için sana yüklenmedim. Hep mutlu ol, fotograflarını sana en sevdiğin şarkıyla edit yapmak istediğim için istedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
