EVE DÖNÜŞ

4. Bölüm

Medya:Kağan Atasoy

Bu oydu. 

Beni kurtaran çocuktu bu.

Emre abim "hoşgeldin kardeşim " diyerek ona sarıldı o da aynı şekilde karşılık vererek sarıldı. O sırada keskin gözleri beni buldu. O da şaşırmıştı fakat belli etmediğini düşündüm. Daha sonra Ediz ve Ege abimle de samimiyetle selamlaştılar ve sarıldılar. Emre abim bana dönerek "kardeşimiz Ece"ve ona da dönerek " Kağan" diyerek bizi tanıştırdı. O tam ağzını açıp konuşucakken "memnun oldum" diyerek elimi uzattım . Adının Kağan olduğunu öğrendiğim çocuk ise başta şüpheyle gözünü kısarak elini uzattı ve "bende memnun oldum" dedi. Söylerse benim için çok da iyi şeyler olmazdı.

"E hadi yemek hazır masaya geçelim" Ediz abimin komutuyla hepimiz masaya geçtik . Gece uzun ve gergin olucaktı anlaşılan.

Herkes ana yemeğine geçmiş hızla yemeklerini yerken ve aynı zamanda da iş konuşurken bense düşüncelerime dalmış çorbamla bakışıyordum. Kafamı kaldırdığımda Kağan'la göz göze geldim . İfadesiz bi şekilde bana bakmıştı. Bu gerginliğe daha fazla dayanamayarak masadan kalkmaya karar verdim.

"Size afiyet olsun" diyerek masadan kalkıyordum ki Ediz abimin "yemeğini ye!" komutuyla oturmak zorunda kaldım.

"Ee Kağan ne zaman döndün olum buralara gözümüz yollarda kaldı" dedi Emre abim.

"Dün akşam döndüm" dedi bana bakarak.Gözlerimi kaçırdım hemen.

"Ee eski günlere dönüyoruz o zaman geceler bizi bekler kardeşim" dedi Ege abim. Kağansa buna çapkınca gülerek sessiz kaldı.

Ne güzel gülmüştü.

"Artık işlere de geri dönmenin vakti geldi Kağan. Uzun bi ara verdin, kendine geldiğini düşünüyorum." Dedi Ediz abim. Hiçbişey anlamamıştım.

"Döndüm abi döndüm, artık eskisi gibi olmayacak hiçbir şey." dedi uzaklara dalar gibi bakarak. Sesinde bi burukluk sezdim. Aman bananeydi. Benim sırrımı söylemesin de başka bişey istemiyorum.

"Ece bak Kağan da ünüversitede mimarlık okudu." Dedi Emre abim. Eee banane diyecektim ki aklıma Ediz abimin mimar olmamı istediği aklıma geldi. Oysa ben veteriner olmak istiyordum.

"Sende mi mimar olmak istiyosun?" Bu soruyu soran Kağandı.

"Aslında ben" cümlemi tamamlayamamıştım.  "Mimar olmak istiyo" dedi Ediz abim gözlerime bakarak. Ve devam etti:"Okul bitince de holdingde işi hazır zaten" 

İşte yine bütün diktatörlüğünü konuşturmuştu abim. Buna sinir oluyordum.Abimin gözlerine bakarak konuştum; "Aslında benim düşünmeme gerek yok, zaten benim yerime düşünen bi abim hatta abilerim var " dedim çatallaşan sesimle.

Kağan sandalyesinde geriye yaslanarak rahat bi tavırla bizi izliyor ve galiba anlamaya çalışıyordu.

"Senin için en iyisini biz düşünüyoruz o yüzden senin düşünmene gerek yok!" Dedi Ediz abim.Alayla güldüm tam konuşucakken Emre abim araya girdi. "Neyse bu konuyu kapatalım zaten üniversite sınavına da daha var öyle değil mi? Hadi çardağa geçelim yemekleri yediysek." Dedi.Abimler kalkmadan ben "Afiyet olsun" diyip masadan kalktım ve odama doğru yol aldım.

Tam odama giricekken bi elin kolumu tutması beni durdurdu. Kağandı bu . Evet arkadaşlar şuan ikinci şok geliyooo Kağan beni öptü.

Şaka şaka saçmalamayın.

Sinirle baktım "napıyosun sen?"

"Neden beni tanımıyomuş gibi yaptın aşağıda?" Dedi gözlerime bakarak.