Suddenly Reincarnated (RS#2)

CHAPTER 11; Land of Pandemonium

CHAPTER 11

Apple Point Of View

“We're here,”rinig kong sambit ni Cherry habang ako ay nakatulala parin hindi dahil sa nakikitang lugar ngayon kundi sa nangyari kanina.

“Mapple, okay kalang ba?”nabalik ako sa ulirat ng may biglang pumitik sa tapat ko.

“A-ahh, may sinasabi ba ka'yo?”wala sa sarili kong tanong.

Nagtaka naman sila habang naka tingin sa'kin. Anong klaseng tingin 'to?

“Mapple, are you really okay? Kanina kapa kase tulala at wala sa sarili and I saw you smiling like an idiot.”para namang nakaramdam ako ng hiya dahil sa sinabi niya. Masyado naba talaga akong halata?

“Ahh okay lang ako, may iniisip lang.”sagot ko at ngumiti ng pilit sa harap ni Harmony. Haist! Kanina paba talaga ako lutang? May kakaiba talaga sa lalakeng 'yon.

“Anong bang ginagawa mo sa kwartong 'yon Mapple? No'ng nahanap ka namin ro'n ay nakatulala kana?.... nakakita kaba ng multo?”sunod-sunod na tanong ni Kulog na aking ikina iling.

“Nothing, may iniisip lang talaga ako, let's go na.”pag-aanyaya kosa kanila na agad nilang ikinatango.

Hindi ko namalayan ang oras na nandito na pala kami sa pandemonium. Tapos na naming makuha ang apat na ingredients at Isa nalang ang kailangan naming kunin at dito 'yon makikita sa land of Pandemonium.

Pero hindi ko talaga makalimutan ang nangyari sa'kin do'n sa green palace. Hinawakan ko naman ang aking dibdib at huminga ng malalim, this weird feelings of mine is so damn fuck! Napapamura ako dahil dito, pano koba siya makakalimutan!?

• • •

“Yes, i still remember that girl who I saved that day. I can't forgot you.”malumanay niyang sabi habang naka tingin diretso sa aking mga mata.

Those  familiar stare of him.

Para namang kumulo ang takure sa loob ng aking dibdib dahil sa narinig. Shit! Bakit parang kinikilig ako? O.M.G dalaga kana nga Apple! I'm so proud of  you self!

“A-ahh, mabuti naman.”hindi ko alam kong tama ba o mali 'yong nasagot ko?

“Why are you here by the way?”tanong niya at dahandahang lumapit sa'kin na agad kong ikinalunok. Shit!

“A-mnn, beacuse of our task.”peke akong ngumiti rito. Lumuhod naman siya habang ang isang paa ay naka tukod parin para mapantayan ako.

“Ahh okay, since we know each other....I w-ant to be your friend?”napakunot ang aking noo dahil sa tinig ng boses niya. Tutuo ba'to? Bat parang nahihiya siya? At....what isang prinsipe ang nagtatanong sa'kin na maging kaibigan niya?.......!!!!