Your Promises Hurt Me So Much

KABANATA 1

"Hey"

Tawag sakin ng familiar na boses ng lalaki at pag lingon ko

"Liam" tawag ko.

"Kanina pa kita tinatawag pero utak mo lumilipad HAHAHAHA" sambit nya

"At bakit kana naman ba nandito?" Tanong ko

"You know, bored"

"So ganun? Pag boring ka lang makakaisip pumunta dito? "  

Sambit ko wala lang gusto ko lang sya inisin pero ako ata ang maiinis.

"Hindi naman ah" sagot nya

"Whatever" sabi ko sabay irap.

He's my cousin and also my best friend.

I'm here now in korea.

After 1 or 2 years sa pilipinas na ako.

Kasi naman si Daddy gusto nya dun ako mag aral.

Eh ok na ok naman na ako dito sa korea.

Btw I'm  Min Eun-Ae Snow Lee.

Lee is my surname of course.

I'm 17 yrs old.

But YOU CAN ONLY CALL ME SNOW RIGHT?

Syempre pag nasa pilipinas na ang gagamitin ko lang na name ay SNOW.

Hindi ko gustong tawagin ako sa iba kong pangalan kung di tayo close at syempre yung school na papasukan ko ay sakin nakapangalan.

Ayokong ma expose ang pangalan ko duh.

"Hoy ano bayan bat kaba lutang?"

"Pake mo ba? "

Bwisit to di nalang kasi umalis.

"Ang sungit mo ah"

"Oh tapos?"

Kingina nito eh nag eemote yung tao tas panira moment.

"Tara?" biglang aya ni Liam

"Saan ba?"

"Edi sa loob ng bahay sa kusina"

Langya naman nito makikilamon lang pala dipa sinabi kaagad.

"So pinunta mo dito pag kain ganun?"

"Hehehehe"

May bahay naman sila makikikapit bahay pa.

"Tsk tsk tsk" tanging sambit ko nalang.

Habang papasok kami ng bahay.

Nag dadadaldal naman sya.

"My flight is tomorrow in the evening" liam.

"Huh" takang tanong ko nalaang.

"Sa pilipinas na ako mag aaral ng senior high"

"Saan dun?"

"Edi syempre sa MIN EUN-AE UNIVERSITY"

masayang sabi pa nya.

"Tas gagawa ka lang ng kabulastugan doon?"

"Not sure"

Sabay akbay pa nya.

"Ang sabihin mo para dika na mag bayad ng tuition"

"You know me too much" sabay tawa.

Oh diba napakakuripot ng lalaking to.

Tahimik nalang kaming pumuntang kusina.

Habang nag titingin si liam ng makakain nya,