BELKİ DE

33. KİRALIK KATİL

  

Karşımda çatık kaşlarla bana ufak bir sinirle bakan Poyraz dışında odanın her tarafını gözaltı hapsine almıştım.
   "Hayır, gerçekten anlamıyorum! Nedenini söylesene?"
   "Ben senin öyle azimle buraya geldiğinden beri çalıştığını görünce işinin ne olduğunu merak ettim." Diyerek başladığım cümle ile:
   "Bana soramaz mıydın?"Dediğinde:
   "Soramazdım. Çünkü söylememe ihtimalin yüz üzerinden 76,7 idi. Netice olarak neden söyleyesin, değil mi?"
   "Ya gelmişsin kırk yılın başı bana bir şey soracaksın merak ettiğin için. Neden söylemeyeyim? Ya, hadi, bana sormadın, araştırdın, nasıl buldun?!" Dedi.
 

Peki, alt tarafı aylardır çalıştığı gizli bir yarışmaya yaklaşık beş saatlik yaptığım bir proje ile katılmış ve kazanmıştım. Şimdi ise onun hesabını soruyordu.
   "Ne yalan söyleyeyim, çok temiz çalışıyorsunuz, ama her katil olmasa da, acemi katiller hep arkasında bir delil bırakır." Diyip, göz kırptım.
   "Sorumun cevabı bu değil."
   "Sizin şirkette hani bu çalışmanı birlikte yaptığınız bir adam vardı. Kemal diye biri."
   "O mu söyledi?" İrileşmiş gözlerinin hedefi olan ben rahatça omuz silkip, başımı aşağı yukarı onay mahiyetinde salladığımda:
   "Nasıl, o nasıl söyler?"
  "Şimdi, ben ona seninle bir kaç fotoğrafımı gösterip, yakın olduğumuzu söylediğimde pek oralı olmadı, ama,"
  "Tehdit mi ettin?" Diyip, lafımı kestiğinde yüzümü buruşturarak:
   "Tabiki de hayır! Sadece küçük bir teklifte bulundum."  Çatılan kaşları ne demek istediğimi anlamadığını belli ederken:
   "Sadece teklif?" Dediğinde başımı salladım.
   "Alt tarafı Maldivlerde ailesi ve kendisi için küçük bir ev aldım." Sabır dilercesine bakışlarını tavana kaldırıp, gözlerini bir iki saniye kapattı.
  "Hepsi tamam. Ne yaptığımı öğrenmek istemişsin. Buna bir şey demiyorum, ama yarışmaya neden katıldın?" Sesindeki sakinlik kulağa ürkütücü gelirken, rahatlığımdan gram ödün vermeden:
   "Sadece seviyeleri ölçmek istemiştim. Bir de evde sıkılıyordum o an. Bir şeyler yapmak istedim. Son anda başvuru yaptım, zaten yarışmanın varlığını bilmem onların kabul etmesi için yeterliydi. İşte, beş saat falan proje üzerinde çalıştım. Şimdi Adayı bana veriyorlar ve tüm işlemleri ben yapıyorum." Diyip, duraksadım. Sakinliğini hala korurken:
   "Seninle birlikte." Dememle afallamış bakışlarının hedefi oldum.
  Kendini saniyeler içinde toplarken:
   "Neden benimle birlikte?" Sorduğu soruya karşın omuz silktim.
   "Aslında, ortada bir birliktelik olmayacak. Tüm iş senin üzerinde. Bana sadece imzaladığın kontratta ortağın olarak görünmek kalıyor."Dememle şaşkınlığını katbekat arttırdığımın gayet farkındaydım, göstermemeye çalışsa da.
   "Bunu neden yaptığını anlayamıyorum."
   "Dedim ya. Sıkılmıştım." Umursamazlığım kafasını daha da karıştırıyor, neden yaptığımı anlamaya çalışıyordu. Fakat şu anda düşünmeyi ve beyni ile olan çelişkisini rafa kaldırdığını yüz hatlarının rahat bir hal almasından anlamak kolayca mümkündü.
   "Sözleşme burada. Tüm maddeleri kabul edeceğinden şüphem yok, fakat kendin de oku. Ada tamamen senin. İnşa etmek üzerine kaldı." Hafif kısık gözlerle dosyayı alıp, incelemeye başladı.