Nil Saye

1.Bölüm

Herkese merhaba bu benim ilk kitabım olmasa da ilkmiş gibi hissediyorum. Öbür kitaplarım yayında değil, güzel ve yeni bir başlangıç yapmak istediğim için umarım beğenirsiniz. İyi okumalar.

Ben Duman Kara'nın ilk ve son çocuğu Nil Kara. Şu an babamla beraber hastanedeydik bir kaç karışıklık olmuş onları öğrenmek için bizi doğduğum hastaneye çağırmışlardı. Şu an ise Doktorun odasına çıkıyorduk.

- Baba ne kadar önemli olabilir ki bu şey.

- Bilmiyorum kızım, aciliyeti olduğu belli olduğuna göre çok önemli bir şey.

Babamla konuşurken doktorun odasına gelmiştik. Kapıyı tıklayıp içeri girdiğimizde bir kaç kişi vardı. Bu arada bir kaç dediğime bakmayın çünkü baya kişi vardı içerde.

Babamla içeri girdiğimizde herkesin bakışı babamla bana dönmüştü, babam dik duruşunu bozmadan doktora ne olduğunu sormuştu.

- Merhaba Duman Bey, lütfen oturun gerekli açıklamayı yapacağım. Demişti Doktor. Bizde babamla doktorun dediğine kafamızı sallayıp arkamızda kalan koltuğa oturmuştuk.

Doktor ise derin bir nefes alıp hepimizde bakışlarını gezdirip konuşmaya başlamıştı. " İlk öncelikle sakin kalmanızı isterim. Bu söyleyeceklerim her iki aile içinde zor olacak. Şöyle ki Nil Hanım Karahan Beyin, Duru Hanımın ise Duman Beyin kızı olabileceği ortada, fakat bu durum olmaya da bilir belirsizlik içinde kalmamak için sizi buraya hem bunu söylemek için hem de her iki aileden dna testi almak için çağırdım."

Herkes şaşırmıştı kimsenin bunu beklemediği belliydi babama döndü bakışlarım kendini sıkıyordu karşısındaki kişiyi öldürmemek için hızla ayağa kalktığında ardından bende kalkıp kolundan tutmuştum.

" Ne demek kızım karıştı doktor imkansız böyle bir şey! Nil benim kızım ve olmaya da devam edecek. Gerekli açıklamayı avukatımla konuşursunuz." Babam bana dönüp kapıyı işaret etmişti kafamı sallayıp hızla kapıdan çıkmıştım. Arkamdan da babam gelmişti. "Dedikleri şeyi duydun mu kızım, sen karışmışsın ne kadar da komik ama."

Hala şaşkındım karıştırıldığımı söylemişlerdi. Babamın Duman Kara'nın kızı olmadığımı söylemişlerdi. Bu imkansızdı o benim babamdı, bende onun kızıydım.

" Baba ben korkuyorum, ben senin kızınım dimi beni onlara vermeyeceksin. Baba sensizliğe dayanamam. Ben eminim sen benim babamsın, bende senin kızınım. Annemin dedikleri doğru değil de bana baba lütfen. Annem bize yalan söyledi ben senin kızınım sen bunun olmasına izin vermezsin baba."

Yazar Bakış Açısı

Geçmişte olan şeyi sadece Duman Beyin karısı Yasemin Hanım biliyordu. Bunu da onlardan saklıyordu. Bunun olmasını kendisi istemişti o kızını kaybetmişti o lanet hastanede hem küçük kızını kaybetmiş hem de bir ailenin canını almıştı onlardan.

Yasemin Hanım kocasına sakladığı şeyleri söyleyecekti küçük kızları Nil'in aslında onların kızı olmadığını söyleyecekti. İçinde daha fazla tutamıyordu bu sırrı. Eline kağıt kalem aldı Yasemin Hanım. Olan biteni o kağıda yazıp bir daha bu eve dönmemek şartıyla gidecekti.

" Sevgilim ve canım kızım bu olanları sizden artık saklamaya dayanamıyorum lütfen beni affedin bunları yaptığım için. Duman sevgilim seni çok seviyorum çok özür dilerim senden. Kızımız Nil bizim çocuğumuz değil bizim, bizim kızımız öldü doğumda hayata gözlerini yumdu. Dayanamadım, kızımın ölmesine dayanamadım. Sonra Nil'i gördüm yeni doğmuştu küçücüktü çok güzeldi. Dayanamadım oradaki bir hemşireyle anlaşma yapıp Nil'i kendi kızım olarak gösterdim diğer aileye ise ölüm haberi gitmişti. Sonradan çok pişman oldum çok mutluyduk sana söyleyemedim. İlk defa seni mutlu görmüştüm. Aileme bunu yapamazdım söylememek için çok dayandım ama buraya kadarmış ben gidiyorum sevgilim ikinizden de çok özür dilerim beni affedin sizi çok seviyorum."   - Yasemin.

Bu haber Duman Beye geldiğinde çok üzülmüştü kızının onun kızı olmadığı için karısı için bir şey düşünemiyordu bile bu yaptıklarından sonra onu affedemezdi ama kızını da kimseye veremezdi onu o büyütmüştü o onun kızıydı o bir Karaydı. Karısını her yerde aradı ama bulamadı bir süre sonrada aramaktan vaz geçmişti.

Duman Bey nerdeyse çökmüştü kızı bunun sebebini kaç kez sormuştu ama ona hiç bir şekilde cevap bile vermemişti Nil babasının bu hale gelmesinin sebebini çok merak ediyordu annesi de evde yoktu. Nil çok düşündü işten dolayı mı yoksa annesi hakkında mı diye sonra anladı ki annesi hakkında çünkü uzun zamandır eve gelmiyordu babasına sorduğunda ise cevap vermiyordu. Babasının çalışma odasına girdiğinde masasını üstündeki resimlerin önünde mektup duruyordu Nil merakla oraya gitmişti babasının rahat sandalyesine oturup mektubu açıp okumaya başlamıştı.

Nil okuduklarını sindiremiyordu. Annesinin onları bırakıp gitmesine mi üzülse yoksa onların çocuğu olmadıklarına mı üzülse bilememişti. Babası bu yükü ne zamandır tek üstelenmişti. Babasını çok seviyordu, Nil hızla babasının odasına gitmişti.

Duman Bey kapısının hızla açılmasına şaşıramadan kızı Nil ona sarılmıştı. Duman Beyde ona sarılmıştı anlamıştı kızının olan biteni öğrendiğini.

Nil o ara içinden söz vermişti seni asla bırakmayacağım baba, ne olursa olsun kızın hep yanında olacak diye bir söz vermişti.

Duman Bey de söz vermişti içinden kızına babasının güzeli seni asla tek bırakmayacağım baban hep yanında olacak söz veriyorum kızım.

Sanki birbirlerinin içlerini okuyorlardı kim bilir belki de okuyorlardı. O gün hiç bir şey konuşmamışlardı ikisi de biliyorlardı konuşurlarsa birbirlerinin kalbini kıracaklarını o yüzden susmuşlardı ve sadece uyumuşlardı.

Kitabımıza hoş geldiniz, ailemize de hoş geldiniz sevgili okurlar ilerdeki bölümde görüşmek üzere.