Verlangen op drift #1

14. Rinke

De weken die volgden waren er een aantal die zich in alle rust en kalmte ontrolde. En dat was precies wat ik nodig had! Meer drama had ik ook niet kunnen handelen. Wout en ik raken steeds beter op elkaar ingewerkt tijdens de reizen die we maken. Of het nou een dagtocht is of een meerdaagse reis, het gaat ons steeds beter af. We ontwikkelden een routine die voor ons beide werkt en heel natuurlijk aanvoelt. 

Ik moet toegeven dat het erg fijn werken is met Wout, hij is heel makkelijk in de omgang en het voelt alsof we al jarenlang collega's zijn. Het leren zeilen op de Pontus gaat hem met zoveel flair en souplesse af, dat ik soms het gevoel heb dat hij het schip beter aanvoelt dan ik. Het is bijna jaloersmakend. Ik betrap mezelf er geregeld op dat ik hem zit te bestuderen terwijl hij aan het roer staat of als hij bezig is om een gast iets uit te leggen. Hij is ontzettend een met zijn omgeving, hij past gewoonweg in dit decor. Het is onmiskenbaar dat deze man mijn wereld volledig op zijn kop heeft gezet. En als ik eerlijk naar mezelf toe ben, dan was dat al vanaf het moment dat ik tegen die verdomde autodeur aan reed. 

Het is nog maar zo kort geleden dat we die onzichtbare grens overgingen en in elkaars armen een gepassioneerde kus deelden. Een grens die ik absoluut niet van plan was om over te gaan, maar het omniversum bleek andere plannen met ons te hebben die avond. De wereld leek even stil te staan. Een warm gevoel kruipt via mijn nek omhoog en geeft me een blos op mijn wangen bij de herinnering aan zijn verwachtingsvolle lippen op de mijne. De intensiteit van dat moment laat mijn bloed sneller stromen bij alleen de gedachte. Ik kán wel zeggen dat ik niets voor hem wil voelen maar mijn lichaam verraad me. Mijn hoofd zegt echter iets anders, ik moet mezelf behoeden voor nog meer pijn. 

Wout is hier maar relatief kort en gaat straks weer terug naar Zeeland. Het kan dan wel zo zijn dat hij nu gevoelens voor mij heeft, maar daar denkt hij vast anders over als hij mijn gehavende lijf met de littekens van het ongeluk en de transplantatie ziet. En zover laat ik het dus niet komen. Deze kus was eenmalig maar zó fijn! Een rilling schiet langs mijn ruggengraat. Ik ben blij dat we erin slagen om onze relatie zakelijk te houden, als collega's hebben we veel meer aan elkaar. Het wordt alleen maar nodeloos ingewikkeld als we daarnaast ook nog een relatie hebben. 

Om mijn hoofd op andere gedachten te brengen open ik het volgende bericht in de mailbox. Ah, informatie over de vlootdag. We moeten wat extra mensen zien te regelen om ons te helpen en wat hand-outs laten bijdrukken die we kunnen uitdelen. Misschien kan Wout zich uitleven op de socials om wat extra aandacht te genereren. Dat is normaal gesproken tenslotte zijn werk! Waar is hij eigenlijk? Ik gooi het dekentje af die ik over mijn benen heb gelegd en zet de laptop op tafel en loop naar het roefje toe waar ik verwacht hem aan te treffen. Het enige wat ik daar aantref is een flinke bult wasgoed, lege verpakkingen en losse papieren die over het kleine tafeltje verspreid liggen. Tsjee, wat een bende. Dat je zo kunt leven! 

Dan hoor ik geluid uit de machinekamer komen. Ik ga op mijn knieën voor de ingang zitten. De penetrante geur van diesel en teer komen me tegemoet. 'Wout, ben je daar?' Ik hoor gestommel en al snel duikt hij op bij de ingang. Mijn adem stokt even als hij voor me verschijnt. Zijn donkere krullen staan wild op zijn hoofd, de witte longsleeve die zijn borst omhult zit vol met zwarte vegen en ook op zijn gezicht zitten vuil sporen. Niet dat ik daar naar zit te kijken of zo. Zou deze man zelf in de gaten hebben wat voor impact hij op vrouwen heeft? Hij is niet het dominante type waar vrouwen met bosjes voor vallen. Bij Wout is het subtieler. Hij heeft een voorkomen die niet te negeren valt, dat zeker, maar hij moet het vooral van zijn charme hebben en zijn knappe verschijning die vrouwen weke knieën bezorgen. Persoonlijk vind ik dat veel aantrekkelijker. Ik staar hem even ademloos aan. 

'Euh ...' stamel ik. Hij heeft in de gaten dat ik van mijn stuk ben want ik krijg een oogverblindende lach toegeworpen. 

'Heb je me nodig Rinke?' vraagt hij suggestief?