Makyaj güzeli - yarı texting

-10-

Yankının anlatımı ile;

Başım dönüyordu ve kafama vuran gerçek ile her şeyi yerine oturttum. O gün bizi ayırması benim için falan da değildi, yalnızca Metenin dayak yiyeceğini biliyordu ve korkuyordu. Derin düşüncelerimden Laranın bağırması ile kurtuldum. Yine de onu dinlemeden sinirle kalktım ve Metenin yanına gittim. Boğazından tuttuğumda olayın şokunu yaşıyordu. Ona sakinleşmesi için zaman vermeden yere fırlattım onu. Beni engellemeye çalışan arkadaşları ve bir adet Lara vardı. Lara bana bağırdı;

"Yankı, dur artık!"

"Neden, neden durayım!? Mete dayak yemesin, onun canı acımasın diye mi!?"

Dediğimle öylece durdu, sinirime yenik düşüyordum ve psikolojim bozulmuş gibi güldüm.

"Çünkü benim canım çok yanıyor Lara!"

O sıra ağızımdan çıkan hafif cırtlak bağırışım ile Laranın gözlerinin dolduğunu fark ettim. Fırsattan istifade edip ayağa kalkmaya gayret eden Meteyi de tek bir tekmem ile yeniden yere savurdum. Lara artık buna katlanamadı ve Meteyi elinden tutup kaldırmaya çalıştı. Aynı şeyi Laraya da yapamazdım, zarar görsün istemediğim için sakin bir şekilde uyardım onu.

"Laracım, Meteyi bırak. Aksi takdirde canı yanan tek kişi sen olacaksın."

Lara beni duymamazlıktan geldi. Benim sinirim iki katına çıkarken Larayı sertçe tuttum ve ileri doğru fırlattım. Lara yere düşerken onu pek umursamayıp Meteye döndüm ve öldürecek gibi bir ifade ile Meteye baktım.

Olaydan sonra ilk gözlerimizi açtığımız yer müdürün odasıydı.

Fakat sanırım Mete sağ gözünü açamıyor.

Müdürün bana bağırması o sırada pek umrumda değildi.

Mete kendini her halükarda savunsada ben sessiz kalmayı tercih ediyorum, çünkü müdürün gözünü boyamışlardı. Metenin masa altından para uzatması, müdürü ikna etmeye yeterliydi. Her ne olursa olsun ben kendimi haklı çıkaramayaktım. Fakat müdür benden bir cevap bekliyordu. Ben ise Mal'a anlatır gibi anlatmaya başladım. Anlatırken elimin azıcık havaya kalkması ile müdürün cırtlak sesi kulaklarımda yankılandı. Elimi havaya kaldırıp onu susturmam ile beni okuldan atması üzerine rağbeti arttı. Bana tekrardan bağırdı ve son kelimesi odasından çıkmam üzerineydi. 

Sinirle çıktım ve bir küfür ettim, her şeyin üst üste gelmesi beni çileden çıkarıyordu. Sinirlendiğim için Laranın yanından öylece geçip gittim. Bir anlık sinirin esiri olup tuzaklarına düşmek istemezdim. Pek kimseyle konuşmadan en arka sıraya geçtim ve telefonumla ilgilendim. O sırada neden bilmiyorum kimse yanıma gelmediği için saatinde farkına varmamıştım. Havanın kararmasını hizmetlinin beni uyarması ile fark etmiştim.

2 saat sonrasından Yankı;

"Size eve giderken yaşadığım şeyi söylesem, inanmazsınız!"

Arkadaşlarım heyecan içinde dinledi.

"Noldu noldu söyle!?"

--------

Bugünlük bu kadardı ihihihi<3

Çok iyi yerde bitti bu arada.

Hadi iyi gecelerrrr