Izuku Orta okullu bi çocukdu. Katsuki ise like öğrencisi. Abileri shigaraki unveresite öğrencisi, ablalari azulada öğle. Annesi bir [ev kadini]. Babasi afo{hisashi midoriya}.
İzuku okuldan eve dönüyordu. Okul çok yorucuydu. Kimse onu o okulda sevmezdi. Izuku bazen kendi kendine suçum neydi diye düşünürdü. Sounds eve varmişdi. Kapiyi çaldi. Evleri 3 katli bi evdi. Ve yeterince iyi geçiniyolardi. Kapiyi ablasi açti. Kapi açilir açilmaz içeri daldi izuku.
-Abla!
-izu!
Kucaklaşırlar.
-abim evdemi?
-evet. Uyuyor.
-yeeyy!
Direk katsukinin odasina koşar ve kapiyi yavaşca açir. Ama katsuki uyanikdi. Amma uzanmişdi.
-abiiii!
-izu!
Izuku direk katsukinin kuçağina çikar.
-abiii! Seni çooooooook özledim!
-bende seni zuzu!
Katsukiye sarilir. Katsukide onun yanağini öper. (Abi kardeşler şiplemeyin şimdi.)
-ee hadi git üstünü deyiştir. Sonra yemeyini ye.
-evet. Gidiyorum!
Abisinin yanağindan öper ve odadan çikar. Katsuki yatakdan kalkar ve odasindan çikar.
Izuku çokdan hazirdi ve yemeğini bekleyen ufakliklar gibi oturmmuşdu.
(Şimdi şöyle, izuku yapmak istediği bişiy icin en sevdiği abisinden-en çok dinlediği abisinden-katsukiden izin alirdi. Çünki izuku için sadece onun kurallari geçerliydi.)
-..abi..?*utangaç bi ses tonu*
-efendim?
-ş-şey..Ben yemek yerken televizyon izleye bilirmiyim..?
-mm..tamam ama yemeğin bitirince televizyonda bitiyor.
