Affedemiyorum

Affedemiyorum..

Bırakıp gidenleri, arkamdan iş çevirenleri, uykumu benden çalanları affedemiyorum..

Hayal kırıklığına uğramaktan yoruldum..

İnsanların suratlarına bakarken iğrenerek bakıyorum artık..

Çünkü tertemiz, kirlenmemiş insan kalmadı çevremde..

Ben paranoyağım insanlara şüpheyle yaklaşıyorum..

Yolda yürürken arkama bakıyorum..

Her söylenen sözün doğruluğunu araştırıyorum..

Yeminler bile etseler artık kanmıyorum..

Emsali yok çektiğim acının..

İnsanlardan nefret ettirecek kadar

Duygularımı köreltecek kadar

Dilimi sivrileştirecek kadar ne yaptınız bana ?

Önceden öyle şarkılar dinlerdim ki ; yerimde duramaz dans ederdim.

Şimdi ne zaman şarkı dinlesem gözlerim doluyor.

Aslında değişen tek şey ; müziklerin ritmi, şarkıların sözleri ve ben değilim..

İnsanlar diyorum.. İnsanlar çok değişti..

Haftalar değil isterse aylar, yıllar geçsin..

Yapılan hatalar hala bilinçaltında.

Geceleri ter içinde uyanıyorum.. Ağrılarımla, sancılarımla.. 

Güneşin doğmasını bekliyorum yaslanıp soğuk duvarlara..

Yapmayın artık lütfen..

Dayanamıyorum ben..

Gelecek olan bahsetmesin gitmekten.

Sanırım hepiniz acizsiniz sevmekten.

Kaçmak istiyorum bu şehirden, bu kasvetli ortamdan..

Herkesi ardımda bırakıp, çekip gitmek istiyorum..

Gerçek dostlukların, gerçek sevdaların olduğu yerlerde yaşamak istiyorum.

Bu şehir herkes gibi beni de yordu çünkü..

Şimdi ne yaparsanız yapın artık.

Çekip gitmeyi marifet sananlar !

Sadece şunu bilmenizi isterim

Geri dönerseniz eğer ; ben olmayacağım.