Take My Breath Away-Taekook

1.26 Ocak

Kendimi anlattığım bir hikaye aslında bu:) umarım beğenirsiniz.

Jungkook

Yaşayan bir ölüyüm. Bunu 100 metre öteden gören biri bile anlar. Bembeyaz bir ten, mor göz altları. kırmızı gözler, bir sürü yara ve kurumuş kanlar. Gerçekten hortlak gibiyim. Bir çuval etten ibaretim sadece. Nefes almam bile suç. Ruhum gibi bu bedeni de öldürmeliyim. Ama izin vermiyorlar. Bedenimin her santimi çiziklerle süslü. Çok güzel duruyorlar. İnsanlar o çiziklere korkuyla ve acıyarak bakarken ben onlara baktığımda gülümsüyorum.

Ölmek isteyen birini neden yaşatırsın ki? Bırak somut olarak da ölsün. Kim üzülecek arkamdan? Namjoon mu? O da biliyor ölümün benim için ödül olduğunu. Ama izin vermiyor. Bu bedenin çürüyüp gitmesine izin vermiyor! Beni bir an bile yalnız bırakmıyor. Ona kötü davranıyorum. Hem de çok kötü davranıyorum. Bıçakla yaraladım onu ama hala bırakmıyor beni! Bu arkadaşlık değil. Düşmanım o benim. Öldürmüyor. Çok akıllı oynuyor oyununu. Acı çektiriyor bana.

Şimdi bu dört duvar arasındaki 20. günüm. Yüzlerce 20 günden biri. Birçok kez geldim buraya. Birçok kez kaçmaya çalıştım. Birçok kez çalışan yaraladım. Çünkü bana zarar veriyorlar. Herkes bana düşman! Herkes acı çekmemi istiyor. Tanrı denen şey varsa ona bir soru sormak istiyorum. Neyin cezasını çekiyorum? Tüm insanların günahlarının cezasını mı çekiyorum yoksa?

Ne kadar aptalım ölemiyorum bile. Ölmeyi bile başaramayan bir beceriksizim. Siz bu satırları nasıl okuyorsunuz bilmiyorum ama ben yüzümde kocaman bir gülümsemeyle yazıyorum. Arada durup kocaman bir kahkaha patlatıyorum. Ağlamak mı? Ağlamam ben.  Ağlayamıyorum. Hislerimi yitirdim. Joker gibi sadece gülüyorum. Psikopat bir deliyim. Uyumam, yemem hatta su bile içmem ama zorla içiriyorlar. Dedim ya ben ölüyüm. Ölüler hiç bunları yapar mı? Bu hastane denilen cehennemde kenara atılmış bir çöpüm. Beni dövüyorlar. Onlar vururken gülüyorum diye daha çok vuruyorlar. Hissetmiyorumki hiç bir şey. Ne kadar sert vururlarsa ölme şansım o kadar artıyor. O yüzden daha çok gülüyorum.

Taehyung

İnsanları kendinden daha çok önemseyip diğer insanlar benim hissettiklerimi hissetmesin, yalnız olmadıklarını bilsinler ve iyi hissetsinler diye ailesinden, hayatından vazgeçer mi? O kişi Taehyung ise kendinden bile geçer. Para içinde yaşayan ve geleceğimin daha doğduğumda belli olduğu zengin bir ailenin oğluyum.

Oğluydum.

Annem ve babam paranın ve zenginliğin her şeyi iyileştireceğine inanan iki aptal insan. Oğullarının yaralarını parayla kapatmaya çalışan iki ruhsuz insan.

Küçücüktüm. Ama çok güçlüydüm. Şimdiki halimden utanıyorum. Küçük Taehyung o kadar mükemmelki.. her şeye rağmen hayatta. Ondan bir tane daha gelmeyecek. Ondan daha üstü daha güçlüsü gelmeyecek.

...

26 Ocak 2020

Kar yağıyor.

Sevmem.

Yağmurdan geceden ve karanlıktan başka hiç bir şeyi sevmem.

Sanırım şuan ki Taehyung ile ilk defa çok çok az da olsa gurur duyuyorum. Hayattaki tek amacı insanlara yardım edip onları anladığımı hissettirmek olan biriyim. Ve bugün hayattaki amacımı gerçekleştirebileceğimi inandığım meslekteki ilk günüm.

İçimdeki Küçük Taehyung uyandı. Çok nadir uyanır. Ama o çok kırılgan ona bugün iyi bakmalı asla üzülmesine izin vermemeliyim.

"Tebrikler Taehyung!"