Ma Boy | bxb

🍁3🍁

[Medya, Şebnem Ferah - Birileri Var (cover)]

İyi okumalar ❤️

Aras 6
Cem 10

Hayatınız boyunca unutamadığınız bir an mutlaka olur ya, hani ne yaparsanız yapın mutlaka hatırladığınız. O kadar kolaydır ki hatırlamak, ayın o günü geldiğinde, o gün giydiğin kıyafete dokunduğunda ya da o an duyduğun şarkıyı tekrar dileğinde... Hatırlar ve o an hissettiğin şeylerin silik birer busesi her iki yanağına da konar. Aynı hislerle değil de sanki su ile seyreltilmiş hislerle dolarsın.

Cem'in asla unutamadığı o anı bir şarkı ile aynı hatıra kutusunda duruyor ve ne zaman o şarkıyı duysa hemen hatıra kutusu açılıyor, anı da kendisini hatırlatıyordu.

Yıllar öncesinden bir kare kulağına ulaşan melodi ile eş zamanlı belirdi hemen zihninde. Şu an dizinde uyuyan kardeşi vardı o karede. Henüz altı yaşındaydı, sarı, kıvırcık saçları parıl parıl parlarken oynadıkları oyunun heyecanı ile kocaman gülümsüyor ve şen kahkahalar atıyordu ilk önce. Güzel bir anı olacaktı tıpkı onunla ilgili milyonlarca anı gibi ama olmamıştı. O gün Aras'ın o şen kahkahaları duydukları bağırış sesi ile durmuştu.

"Abi? Ne oluyor korkuyorum." demişti elindeki kocaman oyuncak arabayı bir kenara bırakıp karşısında oturan abisinin yanına ilerlerken.

"Bir şey yok abicim. Biz oyun oynamaya devam edelim."

Bir şeyler oluyordu, birkaç haftadır evde bir şeyler oluyordu. Aras küçüktü aklı bir karış havadaydı ama Cem anlıyordu. Babası para kaybediyordu, hem de öyle büyük bir paraydı ki bu annesi bile babasına çok kızıyordu.

" Ne yapacağız Gürkan, her şeyimizi kaybettin, ne yapacağız?"

Şimal Hanım'ın yüksek sesi onların odasına kadar geldiğinde Aras'ın gözleri dolu dolu olmuştu.

"Abi annem niye kızgın. Benim yüzümden mi?"

"Hayır senin yüzünden değil. O babama kızmış biraz."

Küçük çocuk benmerkezciliği Aras'ın kendisini suçlamasını sağlıyordu. Yoksa annesi sabah kahvaltıda tabağını yere attığı için mi kızmıştı?

"Farkındayım herhalde Şimal, her saat papağan gibi tekrarlamana gerek yok. Düzeltmeye çalışıyorum."

Bu sefer Gürkan Bey'in sesi onlara ulaştı ve Cem yatağının yanında duran gitarını eline aldı.

"Aras ben yeni bir şarkı öğrendim biliyor musun?"

"Hangisi, hangi şarkı abi?"

Cem gülümseyerek gitarının akorunu kontrol etti. Bir yıldan fazladır klasik gitar çalıyordu ve pek çok şarkı öğrenmişti.

"Nasıl düzelecek, nasıl? Çocuk mu kandırıyorsun Gürkan. Evimizi alacaklar diyorsun, delireceğim!"

Annelerinin sesi git gide daha çok yükselirken Aras irkilmiş ve hemen abisine sokulmuştu.

"Abi biz evsiz mi kalacağız?"

Cem bir eli ile gitarını tutarken diğer eli ile kardeşinin kıvırcık saçlarını okşadı.

"Hayır abicim, evsiz kalmayacağız."

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten, ben sana hiç yalan söyledim mi?"

"Hayır, abi hiç yalan söylemez."

Cem o gün küçük kardeşine yalan söylemişti.

"Bağırma Şimal, çocuklar duyacak. Alçalt şu sesini."