Sen bir kelime söylesen,
Üzerinde durduğum bu pervazdan atlarım bebeğim.
Bana "yapma" de ki yatağa geri döneyim.
"Ben ona gittim ama o çok geç başını kaldırıp beni gördü. Hep önündeydim. Defalarca baktı bana ama görmesi çok geç oldu. Tıpkı bu yıl...
❝Filmlerden sevginin nasıl olması gerektiğini öğrenmiştin, Ve beni sevdiğini söylerdin ve gözlerime bakardın. Ama biliyorum ki benimkilerden Kendi gözlerine bakıyordun❞
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimdeki kanı üzerime silerken nefesimin düzensizliğini bir türlü normalleştiremiyordum. Bu satte nereye gideceğimimi bilmemekle beraber ağlamaktan bitap düşmüş haldeydim. Öldürdüğümün adamın cesedinden çoktan uzaklaşmıştım. Nereye yürüdüğümü bilmeden yalnızca yürüyordum. Belki bir şeyler hatırlarsam evin yolunu daha çabuk bulabilirdim. Yoldan geçen tek tük arabalara baygın gözlerle bakmaktan yorulmuştum.
Siren sesleri beni es geçip giderken ambulans hızlanmıştı. Üzgünüm ama onu öldüren benim.
Ve keşke Sunghoon'u geri çevirmeseydim. Bana ısrar etmeliydi, onunla gelmem için. Bana yalanlar söylemeliydi, eğer öyle yaparsa ona inanır onunla giderdim. Biri bana dokunmazdı. Belki Sunghoon defalarca kolumu tutardı, ben de ona kızardım ama geri çekilemezdim.
Çoktan onun yörüngesine girmiştim çünkü. Çıktığımı da sanmıştım, ama onun bir karadelik olduğunu unutmuştum.
Sonuç olarak kimseyi öldürmezdim. Belki de iyi yapmıştım, bir piç kurusunu öldürerek.
Birinin omzuna çarpıp yere düştüğümde bu kadar güçsüz olmam beni güldürmüştü. Gerçekten bu kadar aciz miydim?
Çarptığım kişinin çoktan gittiğini düşünsem de dolu dolu gözlerimle görebildiğim bir çift ayakkabıdan yanıldığımı anlamıştım. "Kusura bakmayın, yanlı-"
Karşımdaki kişi eğilip beni omuzlarımdan tutarak kaldırdı. Bana sıkıca sarıldığında gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu. Duyduğum ses onun kalbinin atışı mı yoksa benimki mi, işte onu anlayamamıştım.
Yoğun bir çilek kokusu vardı üzerinde, oysa senin çilekli bir parfüme ihtiyacın bile yoktu.
"Sana bir şey olmasından ve," Saçlarımın kokusunu içine çekip bana daha da sıkıca sarıldı. "...geç kalmış olmaktan çok korktum."
O an dudaklarımı aralayıp ona diyemedim, her şey için çok geç kaldığını.
ネ
"Sağ ol."
Önümdeki sehpaya koyduğu sıcak çikolatanın üzerindeki dumana bakarken aklımdan binlerce düşünce geçiyordu.
Niki ve Sunghoon'un bir süreliğine kiraladığı evdeydik. Ev küçüktü fakat oldukça sadeydi.
