Yüzüme düşen su damlalarıyla irkildim. Gözlerimi açtığımda zifiri karanlıktan başka bir şey göremedim. Alışmıştım artık burada uyanmaya. Yağmur atıştırmaya başlamıştı. Toprak kokusunu içime çektim. Bir haftadır üzerinde uyuya kaldığım toprak, yağmurla ve ağaçların kokusuyla harmanlanıp, bir parfüm misali daha fazla hissettirdi kendini. Artık benim de üstüme sinmişti bu koku.
Gözlerim yavaş yavaş alıştı karanlığa. Bu yağmur iyi değildi. Eve gitmek istemiyordum. Fakat zaten evimi bırakıp bana yabancılaşan o eve nasıl gidebilirim ki?
Yavaşça uzandığım yerden doğruldum. İşte yine karşımdaydı tüm gerçeklik.
"PARS ILGAR"
"10.03.2015"
Hem kalbimde, hem de bu taşta yazan ismin aynı olması her defasında iliklerime kadar hissettiriyordu bu acıyı.
Şu an şiddetini artıran yağmur bile içimdeki yangını, o ateşi söndürmeye yeterli olmuyordu. Bu tarif edilemeyen duygu, gecen her saniye kendimi daha fazla boşlukta hissetmeme, ruhsuzlaşmama neden oluyordu.
Yüzümden süzülen yaşlar da yağmura karışarak düşüyordu yeryüzüne. Ağlamama yağmur da eşlik ediyordu şimdi. Evet, artık eve gitmem gerekiyordu. Ayağa kalktım. Karanlığın içinde sanki bir hareketlilik oldu. Etrafıma bakındım. Bir hayvandır diye umursamadım. Gecenin bu saatinde burada olmak ürkütücüydü. Adımlarımı hızlandırdım. Karanlık olmasına rağmen ayaklarımın aşina olduğu bu yolda çıkışı kolaylıkla buldum.
Merhaba arkadaşlar. Yeni bir hikayeyle karşınızdayız. Oldukça heyecanlıyız. Umarım beğenirsiniz.Bu bölüm biraz kısa oldu ama daha uzun bölümler sizi bekliyor. Yorum ve votelerinizi bekliyoruz .
Ayrıca kapak yapımı için Elif'e çok teşekkürler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TANRIÇA'NIN ÖLÜM DANSI
ChickLitİnsanların karşılaştıkları bir takım zorluklar hatta engeller vardır hayatında.Ve bu engelleri aşmak için verdikleri mücadeleler.Belki de bu,hayatın bize vermiş olduğu bir oyundur.Bu oyunda kimileri kazanır,kimileri yenilir. Ben de bir oyunun içinde...
