Genre: Romance | General Fiction | Short Story
Highest Rank Achieved: #15 in General Fiction
Lahat tayo nagkakamali. Lahat tayo nasasaktan. Pero hindi lahat tayo dapat mag-give up, kasi lahat naman tayo deserve ang second chance.
Isang mab...
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
TUFF
Takot ako!
Takot ako sa mga magulang ni Anrie. Takot ako na ipamukha nila sa akin na nagkulang ako at nang-iwan ako—na pinabayaan ko ang anak nila. Takot ako sa lahat, sa responsibilidad na hindi ko pa napaghahandaan.
"Tuff," mahinang tawag ni mama sa akin at sabay siyang napahawak sa braso ko.
"Tsk!" Napatingin naman ako kay papa dahil sa ginawa niyang iyon. Nakakunot ang noo niya and he really look so mad. Napayuko tuloy ako. Nahihiya ako sa kanila.
Nag-angat ako ng tingin nang pisilin ni mama ang mga kamay ko. Kahit na malungkot ang mukha niya ay pinilit niya pa ring mapangiti.
I heave a deep breathe. Mukhang hindi na dapat ako maging duwag ngayon.
"Dapat hindi ako matakot. Dapat hindi ako panghinaan. Dapat manindigan na ako ngayon." Iyan ang paulit-ulit kong sinasabi sa utak ko.
I'm a father now at kailangan kong maging matapang para sa anak ko at para na rin kay Anrie. They need me right now.
Napabuntong hininga ulit ako saka ko hinawakan ang door knob at pinihit ito nang dahan-dahan.
"Hello baby Grame." Pagpasok namin nina mama at papa ay rinig ko agad ang boses ng kuya ni Anrie. Nilalaro nila ngayon si Grame.
Napatingin sila sa amin at agad silang natahimik. Bigla akong kinabahan lalo. Hindi ko alam kung kilala na ba nila ako, baka nasabi na nina Judy sa family ni An na ako ang daddy ni Grame. Bigla na naman akong nakaramdam ng takot, yung lakas ng loob na sinubukan kong ipunin kanina ay bigla nalang nawala, parang bang battery na unti-unting nadi-drain.
"Uhm...good afternoon po," bati ko sa kanila. Agad na napatingin si Anrie sa akin at sabay na kinunutan ako ng noo.
Ibinigay ng kuya ni Anrie si Grame sa mommy nila at tiningnan kami.
"Kuya!" Narinig kong tawag ni Anrie sa kanya.
Napalunok ako. Hindi ko alam kung ano ba ang dapat kong gawin sa oras na ito. Siguradong alam na nila ang tungkol sa akin at natatakot ako sa maaaring gawin nila.
"Diba ikaw ang sumama kay Anrie kanina? Salamat hijo." Nagulat ako sa sinabi ng daddy ni Anrie. Nagpapasalamat siya? Ibig sabihin ba nito ay hindi pa nila alam?
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi dahil sa nagpapasalamat sila sa akin. Hindi pa rin mawala sa akin yung pangamba na baka kamuhian nila ako kapag nalaman na nila ang totoo.
