Βρίσκονταν ήδη στο αυτοκίνητο και κατευθύνονταν προς τον προορισμό τους. Βέβαια η Βασιλική αγνοούσε αυτόν το προορισμό. Όσες φορές κι αν τον ρώτησε η απάντηση ήταν η ίδια
«Μην είσαι ανυπόμονη. Μόλις φτάσουμε θα δεις. Πάντως θα πάμε κάπου που θα σου αρέσει πάρα πολύ!» της έλεγε με ένα αινιγματικό χαμόγελο στα χείλη του.
Η απόδραση τους ήταν πολύ ξαφνική για την ίδια. Ετοιμαζόταν όπως κάθε μέρα να πάει στη δουλειά όταν άκουσε την πόρτα να ανοίγει και τον άκουσε να φωνάζει το όνομα της με έναν τόνο χαρούμενο και ανυπόμονο.
«Έλα φεύγουμε» της είπε μόλις την είδε ενώ αυτή τον κοίταξε σαστισμένη.
«Που να πάμε Μαθιό μου; Δεν καταλαβαίνω.» αποκρίθηκε
«Κάπου οι δύο μας. Δεν μου είχες πει ότι θα ήθελες να πάμε μαζί μία εκδρομή? Ε ορίστε! Έλα θα αργήσουμε» είπε παίρνοντας την τσάντα της
«Μα αγάπη μου δεν μπορώ. Δουλεύω όλη την εβδομάδα το ξέχασες;» ρώτησε απορημένη.
«Κι όμως δεν δουλεύεις. Τηλεφώνησα νωρίτερα στο ξενοδοχείο και τους είπα ότι δεν αισθάνεσαι πολύ καλά και ότι θα ήθελες αν ήταν δυνατό να μείνεις σπίτι. Και δέχθηκαν. Άρα σήμερα είσαι όλη δική μου…» της είπε και πιάνοντας την από το χέρι την τράβηξε κοντά του.
Τα χείλη τους ενώθηκαν σε ένα φιλί γεμάτο πάθος και έρωτα.
«Οπότε… τώρα πρέπει να ετοιμαστείς… γιατί είναι ώρα να φύγουμε…» της ψιθύριζε καθώς τα χείλη του απομακρύνονταν για λίγο από τα δικά της. Όχι για πολύ. Τα χείλη της τον μαγνήτιζαν και δεν μπορούσε να μείνει μακριά τους για πολύ….
«Ωραία θα πάω αλλά πες μου πρώτα που θα πάμε; Να ξέρω τι να φορέσω.» τον ρώτησε και έβγαλε το παλτό της.
«Τίποτα δεν θα σου πω. Έκπληξη. Όσο για το τι να φορέσεις δεν υπάρχει θέμα. Βάλε ό,τι θες αρκεί να βγαίνει εύκολα…» της απάντησε κλείνοντας της το μάτι
«Μαθιό…» του ψιθύρισε εκείνη δήθεν πειραγμένη, χαϊδεύοντας πονηρά την μύτη του με το δάχτυλο της πριν χαθεί στην κρεβατοκάμαρα.
Έτσι αποφάσισε να φορέσει ένα λιλά φόρεμα που τελειώνει πάνω από το γόνατο και άφηνε εκτεθειμένα τα καλλίγραμμα πόδια της.
Ετοίμασε στα γρήγορα καφέ και δύο σάντουιτς για τον δρόμο και επιβιβάστηκαν στο αυτοκίνητο. Βγήκαν από το χωριό και κατευθύνθηκαν νότια. Σε όλη την διαδρομή τα μάτια της ταξίδευαν στο μαγευτικό το τοπίο που απλωνόταν έξω από το παράθυρο της. Κάθε τόσο όμως γυρνούσε και τον κοιτούσε καθώς οδηγούσε. Ήταν τόσο γοητευτικός. Τα άγρια χαρακτηριστικά του έμοιαζαν τώρα τόσο ήρεμα ενώ μέσα από τα μάτια του που ήταν καρφωμένα στον δρόμο ανέβλυζε το γαλάζιο της θάλασσας…
