𝑯𝒂𝒓𝒎𝒐𝒏𝒊𝒐𝒖𝒔[𝑪𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒕𝒆𝒅]

[ 𝑵𝒐𝒕𝒆 49 ]

به پسرک نیمه هوشیار روی تخت اجازه نداد چیزی بگه و سریع اتاق رو ترک کرد اما چیزی نگذشت که با دکتر و پرستارها برگشت.

بعد از معاینه، دکتر نگاهی به برگه‌های پرونده‌ی فلیکس کرد. هم هیونجین و هم پسرکش داشتن با استرس به دکتر نگاه میکردن و بالاخره، بعد گذر دقایقی، مرد مسن به حرف اومد.

- خوبه که بهوش اومدی... اگه قرار بود بیشتر از اینا بیهوش باشی خطر جدی ای بود ولی خب... بخیر گذشت.

- می‌تونه بره خونه؟

هیونجین پرسید دکتر سرش رو به طرفین تکون داد. از نظرش، مرد روبروش زیادی عجول بود!

- بخاطر دیر به هوش اومدنش باید چند روزی رو تحت مراقبت ما باشه. من و پرستارها باید از سلامتش مطمئن بشیم.

- اگه می‌شه لطفا تا فردا معاینات نهایی رو انجام بدین و برگه‌ی ترخیصش رو امضا کنین. دوست ندارم بیشتر از این تو این فضا بمونه

- ولی نیازه که کادر ما...

- بهترین پرستار و پزشک رو براش به خونه میارم. از این لحاظ خیالتون راحت باشه دکتر

هیونجین با اطمینان وسط حرفش پرید و فلیکس دید که اقتدار همیشگی‌ش و اعتماد به نفسش کم کم داره برمی‌گرده و باهاش مشکلی نداشت.

- خیلی خب. من تا فردا معاینه‌اش میکنم و اگه شرایطش برای خروج از بیمارستان مساعد بود، می‌تونید ببریدش.

هیونجین سری تکون داد و به فلیکس نگاه کرد. لبخند اطمینان بخشی بهش زد و انگشتاش رو نوازش کرد. می‌تونست شوق و انگیزه رو توی چشمای خسته‌ش و خمارش ببینه. اما به هرحال، عزیزترینش اونجا بود و حس لامسه‌ی پاهاش برگشته بود و هیونجین به‌جز این، هیچی از دنیا نمیخواست.

بعد از اینکه دکتر معاینات نهایی رو انجام داد و همراه پرستارها از اتاق خارج شد، پسر بزرگتر دست فلیکس رو مثل شی با ارزشی که سالها دلتنگش بوده، گرفت و از حس گرمای دستش لذت برد. پسرکش حالا با چشم‌های باز داشت نگاهش میکرد...

- حالت بهتره؟

فلیکس نگاهش رو به هیونجین داد. مردش کمی خسته بنظر میرسید و زیر چشمش گود افتاده بود. خود فلیکس هم آنچنان خوب نبود.هنوز حس کرختی بدی توی وجودش داشت. لب‌هاش خشک بودن و سرش کمی گیج میرفت. محیط اطرافش رو تار میدید و این دید ناواضح شامل هیونجین هم میشد بطوری که هرچی زور میزد نمیتونست خال زیر چشم پسر بزرگتر رو ببینه...

- آره. اما تو خسته بنظر میای. تمام مدت اینجا بودی؟

- آره شاپرک... زیبای من چطور میتونستم از اینجا برم وقتی بخشی از وجودم اینجاست؟ نمیدونی تا وقتی بهوش اومدی چی کشیدم. انقدر دلتنگ دیدن برق نگاهت بودم‌که داشتم دیوونه میشدم