Güneş doğudan yükseliyor umutsuzca
ve boynu bükük, çekip gidiyor batıdan.Bulamıyorum… Güzellik canımı sıkıyor.
Doğa avutmayı beceremiyor.
Okurken seni düşünüyorum.
Yalnızken sana dalıyor düşüncelerim.
Dualarda bile aklım sende kalıyor.
İşte halim böyle. Öyle abes ki, saklıyorum herkesten.
Elindeki ufak çantayı da arabanın arkasında bağlı olan karavana yerleştirdikten sonra hızla sürücü koltuğuna yürüdü. Koltuğa oturduktan kapısını kapattı ve yanında oturmuş gence döndü.
''Hazır mıyız?''
''Evet, hazırım.''
Bu soruyu sorarken kemerini bağlıyordu ve kendininkinin yanında bulunan emniyet kemeri tokasının boş olduğunu gördü. Bu gencin en zorlayan kısmı buydu onun için. Söz dinlemeyen çocuklar gibi davranıyordu.
''Hyunjin, emniyet kemerini bağlar mısın, lütfen?''
Hyunjin, Chan'a döndü ve başını sevimlice omzuna yatırdı.
"Bağlamasam?"
Chan başını olumsuz anlamda salladığı da yanaklarını şişirdi ve oflayarak kemere uzandı.
"Hapsolmuş gibi hissediyorum böyle. Hiç rahat değil. Nefes bile alamıyorsun içinde."
Chan aynalarını kontrol edip kontağı çevirirken genci dinledi.
"İyi bir sürücüyüm ama her ihtimale karşı güvende olduğunu bilmek istiyorum."
Hyunjin ayağındaki terliği çıkardı ve bacaklarını kendine çekip yan bir şekilde oturdu koltukta.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abraço De Cafune Ф HYUNCHAN
Fanfiction[Tamamlandı.] Belirsiz bir tedirginliğin dışında hiçbir şey vermiyordu bu yer bana. |Cesare Pavese tw! depression, mommy issue, suicide thoughts