បន្ទាប់ពីស្នេហាអូនបងផ្អែមល្ហែមស្អិតរមួតហើយមកពួកគេក៏គេងអោបគ្នាដោយយ៉ុនហ្គីគេងអោបជីមីនក្នុងរង្វង់ដៃមាំឯជីមីនគេងលក់បាត់មាត់ឆឹង
យ៉ុនហ្គីមិនគេងទេនាយអោបជីមីននិងថើបស្នៀតផ្ការួចអង្អែលខ្នងរលោងនោះថ្នមៗដៃម្ខាងដាក់ឲ្យជីមីនកើយម្ខាងទៀតអង្អែលខ្នងរលោងដែរគ្របដោយភួយព្រោះពួកគេម្នាក់ៗគ្មានសម្លៀកបំពាក់ទេ
«ស្អែកសម្រាក់រៀនមួយថ្ងៃទៅ!!»យ៉ុនហ្គីសុខៗក៏
ខ្សិបតិចៗក្បែរត្រចៀកជីមីន
«ហឹម??»ជីមីនក្រហឹមមុខក្រញ៉ូវត្រូវនាយអង្អែលផងច្របាច់ផងរកតែគេងមិនបាន សមតែគេមិនជួបទៀតតើ
កុំតែនឹកទេខំអីមិនស្រឡះហើយ🥲
«អូនគេងទៅចាំយប់បន្តិចចាំទៅ....ក្រៅជាមួយបង!!»យ៉ុនហ្គីអោបរិតជីមីនសឹងតែកំពិតរួចប្រាប់គេងឲ្យគេបន្តទៀតផ្ទៃមុខសង្ហារឈ្មុកឈ្មួលញីញក់ថ្ពាល់ប៉ោងៗនោះដោយគ្រឺតខ្នាញ់ជាខ្លាំង
«អឹមម...មើលតិចជាំសាច់អូនអស់លូវហើយ!!!!ហឹក!!»ជីមីនស្រែកថាឲ្យនាយព្រោះតែខ្នើសចិត្តនាយដែរមកថើបគេខ្លាំងៗឈឺសឹងស្លាប់ហើយ
«គេងសិនទៅចាំបងដាស់!»យ៉ុនហ្គីញញឹមអោបជីមីនបិទភ្នែកគេងធ្វើដឹង
យប់ឡើង៚
«បងថាយកអូនទៅណា?»បបូរមាត់តូចដូចខ្លែបក្រូចនោះនិយាយឡើងពេលដែរខ្លួននៅលើដៃគេ ចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញជាមួយយ៉ុនហ្គីដោយនាយបីត្រកងថ្នមក្មេង
តូចល្អិតនោះ
«នាំទៅដេញថ្លៃគ្រឿងពេជ្រ!!»យ៉ុនហ្គីក៏បានបីជីមីនមកដល់លើពូក មិនហ៊ានឲ្យអង្គុយលើកៅអីទេខ្លាចរាងតូចឈឺ
«ហាស៎...អូនមិនទៅទេ!!»ជីមីនគ្រាន់តែលឺភ្លាមក៏ប្រកែកភ្លាម ពិធីសុទ្ធតែគ្រឿងពេជ្រប្រាកដណាស់នោះសុទ្ធតែមនុស្សលំដាប់ៗហើយ ឯខ្លួនព្រៀបដូចជាកូនឆ្កែតែលតោលគ្មានទីលំនៅច្បាស់លាស់
«មិនទៅមិចនិងកើត!!បងបានត្រៀមរបស់ឲ្យអូនរួចរាល់ហើយ!!»យ៉ុនហ្គីដោយទៅយកប្រអប់ពីប្រអប់នៅលើតុក្បែរទូរសម្លៀកបំពាក់យកមកឲ្យជីមីនមើល
«បងត្រៀមអី??..តែអូនហឹម..អូនអត់.អត់ទៅទេបងទៅៗ!!»ជីមីនក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថាមិនចង់ទៅទេ គេមិនដែរទៅកម្មវិធីស្អីចឹងនោះទេ ..មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសមនិងមានវត្តមាននៅទីនោះ
«អឹមម...ទៅៗ ទៅជាមួយបងតើអូនខ្លាចអី?»យ៉ុនហ្គីអង្គុយក្បែរជីមីនលូកដៃមាំចាប់ដៃស្រលូនសាច់ រលោងថ្នមៗ
«បងគិតថាវាមិនសមទេឬ??»ជីមីនងើយមុខមូលត្រឡង់ដូចជាព្រះច័ន្ទមានពន្លឺនាពេលយប់ ភ្នែកភ្លឺថ្លាមានរស្មីភ្លេកៗគួរឲ្យគួយគន់ណាស់
«មិនសមត្រង់ណា??ពួកយើងជាគូស្នេហ៍ហេតុអីអូនថាមិនសម យ៉ាងមិចមុខមាត់បងពិនបងមិនសមនិងអូនមែនទេ?»
«អត់ទេ...មានតែអូនទេដែរមិនសមនិងបងនោះ!!»ជីមីនក្រវីក្បាលមិនមែននាយមិនសមទេតែខ្លួនទេដែរមិនសមព្រោះខ្លួនមានមុខមាត់គ្មានឋានៈអីឡើយ
«ចឹងចាំយ៉ុនហ្គីមីនហៈថាន់ហ្វី...ម្ចាស់អាគារធំជាងគេ
លំដាប់លេខមួយក្នុងប្រទេសនាំសង្សារទៅដេញថ្លៃគ្រឿងពេជ្រលេងៗ!!»យ៉ុនហ្គីនិយាយអោនមុខទៅជិតជីមីនកាន់តែជិត...និយាយពាក្យសង្សារធ្វើឲ្យជីមីនអៀនព្រោះ
នាយមិនដែរនិយាយពាក្យនិងដាក់ជីមីនពីមុនមកឡើយ តាំងតែរស់នៅជាមួយគ្នាមក គេមិនដែរឮនាយនិយាយទេ
«អួត!!»ជីមីនពេបមាត់ភ្នែកសម្លឹងមើលទៅជើង មាត់ជីបអួចថាឲ្យរាងក្រាស់
«អួតប្រាប់អូនឲ្យដឹង កុំឲ្យថាបង..គ្មានលទ្ធភាពទិញអីឲ្យអូន
មិនបាន!!!»យ៉ុនហ្គីសើចញឹមៗឆ្លើយតបញឹមៗដាកជីមីនហើយហុចប្រអប់នោះឲ្យរាងតូច
«អីនិង?»
ដៃស្រលូនស្រួចដូចបន្លាក្រូចលូកទទួលប្រអប់ពីដៃរាងក្រាស់ រួចក៏វើកវាមើលក៏ឃើញថា ជាសម្លៀកបំពាក់ មានពណ៍សលាយនិងខ្មៅ ជីមីនចាប់យកអាវមកមើលឃើញថាវាស្អាតណាស់សាច់អាវទន់ៗ
ក្រណាត់ចាក់សសៃរធំៗពណ៍ សលាយនិងពណ៍ខ្មៅ
និងមានខោរសាច់ក្រណាត់ស្ដើងរលោងពណ៍ខ្មៅក្រឹបដែរជាឆុតជាមួយនិងអាវនោះ
«ពេញចិត្តទេ?»យ៉ុនហ្គីលូកដៃនាយមកអោបចង្កេះស្លីរបស់រាងតូច មុននេះនៅរុណកន្លែងពោះគោ តែឥឡូវមុនដឹងជារបូតទាំងពីកាល របូតធ្លាក់មកត្រឹមចង្កេះព្រោះជីមីនអង្គុយលើពូក
«ស្អាត...អូនពេញចិត្តណាស់!!»ជីមីនកង់ក្បាលធ្មក់ៗទាំង
យកអាវមក លនិងរាងគេមើលចុះមើលឡើងហាក់ដូចជាស្រលាញ់ណាស់ចឹង មិនចាប់អារម្មណ៍និងដៃរវាមដូចមឹកដែរកំពុងតែអង្អែលចង្កេះខ្លួនទេ
«មើលអូនរសើប...បងធ្វើអីនិង?»ជីមីនរុញមុខនាយដែរមកញីញក់និងគុម្ពត្រចៀកគេធ្វើឲ្យស្រៀវនិងរសើប
«បងស្រលាញ់អូន!»យ៉ុនហ្គីខ្សិបដាក់ជីមីននាយជំនៈមិនព្រមដកមុខចេញទោះរាងតូចរុញយ៉ាងណាក៏ដោយ
«អូនដឹងហើយតើ..បងចេញសិនមើលអូនចង់លឆុត!!»ជីមីននៅតែគេចពីនាយមានអារម្មណ៍មិនស្រួលសោះ
«តិចទៀតចាំ ល...ហឹមម!!»យ៉ុនហ្គីផ្ដួលជីមីនទៅលើពូកអោនថើបនែបនិត្យបបបូរមាត់ក្រហម ព្រឿងៗនោះយ៉ាងទន់ភ្លន់ បបួលជីមីនញាំមុននិងចេញទៅកម្មវិធី ដៃមាំទាញកន្សែងនៅចង្កេះរបស់ខ្លួន រសៀរចូលទៅប្រលោះជើងជីមីនទាំងដែរបបូរមាត់នាយនៅជញ្ជក់និងបបូរមាត់តូចនោះនៅឡើយរុញជីមីនរហូតដល់ខ្នងរលោងដេកដល់ពូក
«អឹមមមៗ»ជីមីនបើកភ្នែកធំៗក្រហឹមទាំងមាត់នៅជាប់នាយ ព្រោះតែដឹងដល់វត្ថុដែរកំពុងតែស្រដុះនិង រត្ធស្នេហ៍គួរឲ្យទាក់ទាញនោះហើយ
YOU ARE READING
ម្ចាស់ចិត្តមីនយ៉ុនហ្គី
Romanceបងនិយាយថាបងស្រលាញ់អូន តែបងតែងតែធ្វើឲ្យយំរហូត ហើយចុងក្រោយបងក៏ចាកចេញពីអូនជារៀងរហូតទៅ...នេះមែនទេដែរគេហៅថាស្រលាញ់នោះ មីនយ៉ុនហ្គី?? មីនយ៉ុនហ្គី/ផាកជីមីន និពន្ធដោយ:Mîñ Mīń
