Een vreemde wereld

Hoofdstuk 1

Dit is mijn eerste whattpad verhaal. Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. Laat me weten wat je ervan vindt!!

"Geef hier," snauwt Sanne. Niki staat met haar rug tegen de muur aangedrukt en kijkt snel om zich heen. Ze kan geen kant op rechts van haar is een muur en rechts staat een waterautomaat. De gang is verder verlaten want ze hebben nu eigenlijk les.
"Ik zei geef hier," zegt Sanne terwijl ze haar gezicht een paar centimeter van dat van haar houd. "Ik heb niks," zegt Niki zachtjes en een beetje ongemakkelijk omdat Sanne zo dicht bij haar staat.
"Dan heb je een probleem want ik heb honger dus ik wil jouw geld. En als je het nu niet geeft dan krijg je dit niet terug," zegt Sanne terwijl ze met een boek voor haar neus zwaait. Niki kijkt naar Sanne en dan naar haar boek. Ze voelt woede opborrelen en kijkt Sanne boos aan. "Ik heb geen geld en geef mijn boek terug."
Sanne merkt de verandering op en pakt Niki's arm vast en duwt haar tegen de muur. "Ik zal maar niet zo'n toon tegen mij aanslaan als ik jouw was," zegt Sanne zacht maar drijgend. Niki slikt en wil zich lostrekken maar Sanne is te sterk.
Sanne zet haar nagels in Niki's arm. "Dat zal ik maar niet nog eens proberen."
"Wat is hier aan de hand?" Klinkt er plotseling een bulderende stem door de gang. Niki laat een zucht van opluchting ontsnappen als ze de stem herkent. De stem hoord bij een 2 meter lange, brede man die beter bekent staat als directeur van Gent.
Sanne draait zich bliksemsnel om en zet een mierzoete glimlach op die te nep is om te geloven. "Geen idee meneer van Gent. Ik wilde alleen even naar Niki haar boek kijken toen ze ineen boos werd" vertelt Sanne schijnheilig. Meneer van Gent trekt een wenkbrouw op en kijk naar Sanne die hem schijnheilig aankijkt. Dan kijkt hij naar Niki en ziet haar nog steeds een beetje ineengekrompen tegen de muur aanstaan.
"Sanne geef dat boek terug aan Niki, haal een te laatbriefje en maak dat je in de les komt want die is allang begonnen."
Sanne's gezicht betrekt want dit is al de 3e keer dat ze een briefje moet halen en dat betekent nablijven. Met een kwaad gezicht duwt ze Niki haar boek terug in haar handen maar dit doet ze zo ruw dat het boek op de grond valt, pakt haar tas en beend weg naar de receptie.
Niki wil bukken om haar boek op te rapen maar ziet dat meneer van Gent dat al gedaan heeft. "Niki gaat alles goed?" vraagt meneer van Gent vriendelijk. Niki richt haar ogen op de grond want ze durft hem niet aan te kijken als ze antwoord geeft: "Alles gaat goed."
"Heb je na dit lesuur nog les?" Vraagt hij aan haar.
"Nee meneer," schudt Niki.
"Ga dan maar naar huis. Ik meld je wel geoorloofd afwezig." Niki kijkt verbaasd omhoog. Meestal als je niet in de les zit hem je een groot probleem als meneer van Gent je betrapt en mag je nablijven. Maar blijkbaar is hij nu in een goede bui.
"Danku wel," zegt Niki zacht. "Zou ik misschien wel alstublieft mijn boek terug mogen?"
"Oh maar natuurlijk," zegt van Gent terwijl hij naar de cover van het boek kijkt.
"Ah Eragon, dat is mijn favoriete verhaal."
"Die van mij ook," reageerd Niki glimlachend. "Jij houd toch zo van lezen Niki?" Niki knikt. Ze houd inderdaad van lezen en heeft al zoveel boeken verslonden dat ze de tel kwijt is geraakt. Ze vind het vooral geweldig hoe ze zichzelf helemaal in een verhaal kan verliezen en de buitenwereld kan vergeten.
"Dan moet je eens naar dit winkeltje gaan. Daar heb ik vroeger ook heel wat uren doorgebracht." Van Gent pakt een papiertje uit zijn zak, krabbelt er iets op en geeft het dan aan Niki. 'Het Veertje' leest Niki op het blaadje. Onder de naam van het winkeltje staat een adres. Van Gent geeft het boek Eragon terug aan Niki.
"Danku wel meneer. Voor het boek en voor het winkeltje," bedankt Niki van Gent terwijl ze het papiertje omhoog houd.
"Graag gedaan meid en ga nu maar lekker naar huis toe." Niki knikt, hangt haar tas om haar schouder en loopt naar de uitgang van de school.
Ze ziet niet meer dat achter haar van Gent zijn telefoon pakt en begint te bellen.
'Ja met van Gent. Ze heeft het adres van Het Veertje gekregen.'
'Weet je zeker dat het het goede meisje is?' klinkt het aan de andere kant van de lijn.
Meneer van Gent kijkt Niki na die intussen allang op haar fiets op weg naar huis zit.
Hij twijfelt er geen moment aan dat Niki het goede meisje is.
'Ja ik weet het heel zeker. Niki is het meisje wat we zoeken.'