+18 Tutsak Mağdurlar

19. BÖLÜM

19. BÖLÜM



Kendi kaderimden yine kendi kaderime kaçıyorum.

Ben kaçıyorum, geçmişim geleceğimi bırakmıyor.

Çünkü geçmişe köprü kuranlar şimdiyi yaşamıyor.

Tıpkı benim, tıpkı bizim gibi...

Biz doğarken ölenleriz!

Işığı sönenler, hep ölmek üzere olan bedenler...

Ruhlarımızı göbek bağımızın koptuğu gün gitti geriye sadece bedenlerimiz kaldı.
Ruhsuz bedenler!

Ruhsuz oluşumuz bizim suçumuz değil.

Biz yüzlerce masum suçlulardık suçumuz masum oluşumuzun önüne geçemezdi asla...

Vote+Yorumlarınızı beklerim.
İyi okumalar.

....

İçimde büyük bir heycanın yanı sıra büyük bir korku vardı. Aklımda kurtulmuş olabileceğim düşünceleri dolaşsada henüz çok erkendi. Hayatım süprizlerle doluydu ne olacağı nasıl olacağı belli değildi hiç bir şeyin.

Tüm olumsuz düşüncelerimin yanında aklımdaki olumlu düşüncelerle koşmamı arttırdım.

Hayatım yeniden başlayacaktı.
Geçmişimle yüzleşecek, flash'takileri tokat gibi çarpacaktım Timur itinin suratına.

Bugün benim kurtuluşum olacaktı.

Olmalıydı.

Bugün güçlü olanların güçsüz olanların üzerinde kurduğu o tahakkümden kurtulma günüydü. Bugün bembeyaz sayfalar açma günüydü.

Bugün esaretten kurtarma, kurtulma günüydü. Bugün hikayenin sonuydu.

Adımlarımı her saniye daha da hızlandırırken beynim de bedenim gibi hızla fikir üretiyordu.

Ne yapacaksın Gizem? Planın ne? Şuanlık. Anlık ve hemen.
Acil çok acil!

Nereye gideceğimi bilmiyordum!
Tek bildiğim son şansımı kullanıyordum.
Bu son şansın Gizem.
Son şansın.
Son!

Nur'u ve Cansu'yu kurtarmaya her şeyi bitirmeye Timur'u bitirmeye babam olacak o şerefsizi bitirmeye tuzakları bozmaya nefretimi kusmaya yakınsın Gizem!

Büyük umutlara koşuyordum.
Bugün yeminlerimi gerçekleştirmeye koşuyordum. Bugün sekiz yaşındaki o küçük kıza koşuyordum. O masum rengarenk kıyafetleri olan kıza, annesinin yüzünü hatırlamayan babasının yüzünü unutmayan o küçük aptala! Elindeki oyuncak bebeğini her şeyi sanan o temiz kıza.

Ben sevgiyi unutmuş olan o kıza koşuyordum.

İçimdeki duygu yoğunluğunu bir anda tepek taklak eden büyük bir korkuyla yere kapaklandım.

Bedenim zangır zangır titrerken irice açılmış gözlerimle önümde duran arabaya kitlendim.

Arabadan inen Fatih' i görmemle hızla yerden kalktım.