Η σπηλιά του σκότους

•3•

Είναι 6 το πρωί και από ότι φαίνεται θα βρέξει

"Λοιπόν..."είπε ο Γιώργος και έκατσε μαζί μας"πρέπει να βάλουμε τα πάντα σε μια σειρά και να καταλάβουμε γιατί βρισκόμαστε εδώ πέρα "

Έχει δίκιο δεν θυμάμαι τίποτα

"Εγώ θυμάμαι... τίποτα "είπε ο Αντώνης

"Εγωωω... τίποτα "είπε ο Άλεξ

"Εγώ επίσης τίποτα "είπε ο Μάρκος

"Ούτε εγώ θυμάμαι κάτι "είπαμε ταυτόχρονα εγώ με την Ανθή και την Μαρία

"Τόσο καλά ούτε εγώ θυμάμαι κάτι"είπε ο Γιώργος

"Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που θυμάστε?"είπε ο Άλεξ

"Εγώ θυμάμαι ότι... κάπου θα πηγαίναμε διακοπές"είπα και ο Μάρκος και ο Άλεξ είπαν ότι και αυτοί το ίδιο θυμούνται

"Εμείς θα πηγαίναμε σε κάτι ξαδέρφια μας"είπε η Ανθή με την Μαρία

"Και εμείς σε κάτι φίλους "είπε ο Γιώργος με τον Αντώνη

"Θυμάστε μήπως από πού ήταν αυτοί γιατί εγώ δεν θυμάμαι που θα πηγαίναμε διακοπές και νομίζω ότι κάτι έγινε στο ταξίδι και βρισκόμαστε εδώ τώρα "είπα και όλοι είπαν ότι δεν θυμούνται τίποτα

(...)

Είναι μεσημέρι και εγώ με τον Αντώνη ψάχνουμε φαγητό

"Φαίδρα!"

"Ελαα"

"Βρήκα κάτι φρούτα εδωω!"

"Έρχομαι "

Πήγα δίπλα του και είδα ένα δέντρο με μαύρα φρούτα

Έμοιαζαν με μήλα

"Τρώγονται?"τον ρώτησε

"Δεν ξέρω "

"Ας κόψουμε και βλέπουμε "

Κόψαμε 7 μήλο-τετοια και πήγαμε στους άλλους

"Μόνο αυτά βρήκαμε αλλά δεν ξέρω αν τρώγονται "είπε ο Αντώνης και τα μοίρασε

"Ας φάμε τώρα είναι το μόνο που έχουμε "είπε ο Άλεξ και δάγκωσε λίγο

"Είναι ωραίο?"

"Έχει περίεργη γεύση" είπε και με κοίταξε αηδιασμένος

Παρατήρησα ότι τα χίλια του είχαν αλλάξει χρώμα και είχαν γίνει μαύρα

"Τα χίλια σου"είπα λίγο τρομαγμένη

"Τι έχουν?"είπε και ακούμπησε το χέρι του πάνω στα χίλια του

"Ε-ειναι μαύρα"είπε η Ανθή και ο Άλεξ γύρισε να κοιτάξει το μήλο στο χέρι του και το πέταξε αμέσως κάτω ενώ όλοι οι άλλοι ουρλιαζαμε

Το μήλο ήταν κόκκινο και από μέσα του έβγαιναν μαύρες μεγάλες αράχνες

"ΡΕΕΕ ΠΑΙΔΙΑΑΑΑ ΗΡΕΜΙΑΑ"είπε ο Γιώργος

Τότε ο καιρός άλλαξε

Σύννεφα μαζεύτηκαν και έκρυψαν τον ήλιο όλα σκοτείνιασαν