Bayan Hiçkimse'ye Mektuplar XXIII

44 7 0
                                    

Mutluluğa mührümü vurduğum zamanlar oldu. Belki bilmeden kilit altına aldım her şeyi. Anahtarım boynunun kokusuydu.

Üç sene önceydi, sanki dün gibi. Sakin, ışıklı parmaklara dokunduğumdu.

Günebakanlar gibi masumdu, sevdimdi onu. Geceye döndü avcumun içi kadar yüzünü. Karardı bembeyaz teni, gölgelere teslim oldu. Gökteki hilali koynuma soktum, güzel suratını zihnime gömdüm. Acıdı canım, yüzü göğsüme atılan bir düğüm oldu.

Kelimeler seçtim, cümleler kurdum. Kendimi vurmak için, onu bana doğrulttum. Yapmamalıydım, yamalı bir yaraydı. Açmamalıydım acılarının üzerindeki örtüyü. Dayanamadım, çocukluğumdan bugüne hep yaralarla oynadım. Kanadım.

Öyle mutsuz olduğum zamanlar oldu ki, Polyanna beni görseydi hayata küserdi. Gülümsemeyi unutur, dünyadan elini eteğini çekerdi. Kaç sene önceydi hatırlamıyorum, o bahar sanki hiç geçmedi. Yazdığım tüm bu mektuplar, o beni okusaydı yanar giderdi. Gitmedi.


Zamanla kavgalıyım ben. Geçmişimle, anılarımla, dualarımla. Rüyalarımda gördüğüm, göğsümdeki kördüğümün müsebbibi o, anla. Anlat ona, dönsün, okusun, kussun nefesini kulaklarıma. Sonra uzaklaşsın. Eteğindeki taşları bağrına bassın.

O gitsin, acısı yadigâr kalsın.

Bayan Hiçkimse'ye MektuplarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin