Saklanmış Tutku

Bölüm 14.

14 bölüm.

"Aktan bey ikiside iyi dimi."Hakan sorarken sesi titremişti.

Elif "İyi olduklarını söyleyin lütfen."dedi zorlukla.

"Ne oldu doktor."Ebru'da en az Elif kadar duyacaklarından korktu.

Aktan bakışlarını Elif'e dikerek"Elif hanım her şey iyi geçmişti, sorunsuz. Tam bitti dediğimizde kızınızın kalbi durdu.."dedi üzgün ses tonuyla.

"Neeee...."

Elif'in en son söylediği söz olmuştu. Orda yere yığılıp kalmıştı. Aktan  Elif'i kucakladığı gibi götürdü. Ebruşok olmuş bir vaziyette donup kalmıştı yerinde.  Hakan'ında ondan farkı yoktu. Efe'yi bile sormamışlardı. Hayal'in durumunu öğrendiklerinde tepkisiz Elif'in yere yığılışın izlemişlerdi.

Elif kendine geldiğinde baş ucunda ablasını buldu. Ablası kendisine acıyarak bakıyordu. Elif'in olanları hatırlaması bir kaç saniyesini aldı. Son duyduklarından sonra hiç birşey hatırlamıyordu. Elif yerinden fırladı, ağlıyarak koşmaya başladı Ebru engel olmak istesede olamadı.

"Kızım.....bırakma beni nolur. Gitme yavrum, anneni yalnız bırakma."Diye sayıklamaya başladı kadın.

"Dur Elif dur." Ebru Elif'I durdurmaya çalışsada başaramıyordu.

"Kızmda beni terk etti abla, oda beni sevmedi, oda beni yalnız bıraktı. O daha küçücüktü abla, çok küçüktü. Benim hatalarımın bedelini kızım değil ben ödemeliydim."Dedi ağlayarak.

"Elif hanım bakıyorumda kendinize gelmişsiniz. Hatta hastaneyi inletiyorsunuz. Aktan odaya girdiğinde karşılaştığı manzaraya hiç şaşırmadı.

"Kızım.....kızım."

"Bayılmadan önce bir dinleseydin sonuna kadar söyliyecektim, ama sen hemen bayıldın. Elif Hayal iyi."Dedi adam tek solukta.

"Yalan söylüyorsun."Diye inkar etti Elif.

"Hayır Elif kızın iyi,inanmıyorsan gidip kendi gözlerinle gör."

Elif Aktan'la kızının odasının önüne geldiğinde kızının içeride olduğunu hissetmişti.İçeri girdiğinde gördüklerine inanamadı.Hayal Efe'yle aynı odada ve Hakanda onların başında bekliyordu.Elif göz yaşlarını tutamadı.Şimdi sevinçten ağlıyordu.Ağladıkca ağladı.Elif kapının önünde yere çökerek ağladı.

Orda ke kadar ağladığının farkında değildi, taki biri koluna Dokunana kadar. Elif başını kaldırıp baktığında kendisine gülümseyen ablasını gördü. Hakan izlemekle kalmıştı,karısının kendisi adım atmasını beklemiş ve beklediğide gerçekleşmişti.