Een vreemde wereld

Hoofdstuk 2

Niki stopt haar sleutel in het slot en maakt de voordeur open van het rijtjeshuis waar ze samen met haar tante woont. Ze loopt de kleine hal in en hangt haar jas een de houten kapstok die aan een beige muur hangt.
In de hal zijn 3 eikenhouten deuren waarvan er eentje open staat
"Niki ben jij dat?" Klinkt het vanuit de openstaande deur.
"Ja ik kom eraan tante," roept Niki terug. Ze pakt haar tas en loopt door de open deur de woonkamer in.
Het is een simpele L-vormige woonkamer die net groot genoeg is voor haar en haar tante. In de rechtenhoek staat een oude versleten zwarte leren 3-zits bank waaraan je kunt zien dat hij al een aantal jaren meegaat. Naast de bank staan 2 donkerbruine stoelen die ook versleten zijn. Voor de bank en de stoelen staat een laag salontafeltje waar nu een kop koffie en een paar vakantietijdschriften opliggen. Als je verder naar achter kijkt zie je een houten eettafel met 4 stoelen zonder leuningen staat. Er hebben wel ooit leuningen aan gezeten maar door het vele gebruik zijn die uiteindelijk afgebroken.
Als je verder loopt naar links kom je terrecht in een kleine keuken die eigenlijk ook vernieuwd moet worden.
Alles in het huisje is oud en versleten en kan wel vervanging gebreuken. Ook al hebben haar tante en zij het niet breed.
Niki zou hun huisje nooit willen ruilen tegen een ander huis.
"Wat ben je vroeg thuis?" Vraagt tante Annie verbaasd.
"Ja, ik mocht van van Gent eerder gaan," vertelt Niki terwijl ze naast haar tante op de bank gaat zitten.
Haar tante is een mooie vrouw van 38 met schouderlang donkerbruin haar. Vanachter haar bril kijken een paar bruingroene ogen Niki nieuwsgierig aan.
Haar tante was nog in de bloei van haar leven toen ze onverwachts de zorg kreeg over de 5-jarige dochter van haar 10 jaar oudere zus die plotseling overleed aan een tot nog toe onbekende oorzaak.
Sindsdien was het afgelopen met het luizenleventje en was het keihard werken om ervoor te zorgen dat ze een dak boven hun hoofd hadden.
"Vreemd meestal is hij toch zo streng?"
Niki haalt haar schouders op.
"Hij had vandaag denk ik een goede bui."
Niki staat op en loopt naar de kast die langs de eettafel staat. Ze klapt de kast open en zet de 10 jaar oude computer aan.
In de tussentijd dat de computer is opgestart pakt ze wat te drinken uit de koelkast en pakt een koekje uit de koektrommel.
Ze werpt een blik op de computer en ziet dat hij nog niet zo ver is. Ze haalt het blaadje dat ze van van Gent heeft gekregen uit haar tas en geeft het aan haar tante.
Tante Annie kijkt naar het blaadje en leest:

Het Veertje
Loganlaan128

Tante Annie haar gezicht  betrekt en op haar hoede vraagt ze aan Niki: "Hoe kom je hieraan? Van wie heb je dat gekregen?"
"Dat heeft van Gent mij gegeven, omdat hij weet dat ik van lezen houd, zei hij dat ik eens in dit winkeltje moest kijken. Wat is er mis met dit winkeltje? Ken je het?" vuurt Niki haar vragen af op haar tante, want ze is nu wel nieuwsgierig geworden naar het winkeltje.
"Ik heb er wel een van gehoord," zegt tante Annie op zo'n manier dat Niki het gevoel krijgt dat ze iets voor haar verzwijgd.
Niki weet dat het geen zin heeft om verder te vragen want haar tante zal toch geen antwoord geven.
Niki pakt het briefje terug van haar tante en gaat achter de computer zitten die ondertussen al is opgestart. Ze opent het internet en zoekt op waar het winkeltje ongeveer zit.
Ze schrijft de route over op een blaadje en stopt deze samen met haar portemonnee in haar handtas.
Ze drinkt haar drinken op en loopt naar de hal om haar jas aan te trekken.
Als ze haar jas aan heeft loopt ze terug naar de woonkamer. En werpt snel een blik op de klok. Ze ziet dat het half 3 is.
"Ik ga even naar dat winkeltje toe. Ik ben op tijd terug voor het eten."
"Doe je wel voorzichtig lieverd?" Vraagt haar tante bezorgd.
"Je hoeft echt niet zo bezorgt te doen tante. Ik rijd echt niet in 7 sloten tegelijk" lacht Niki.
Ze loopt naar de deur en trekt deze achter zich dicht. Ze haalt haar fiets van het slot en fietst de straat op, op weg naar Het Veertje.