"İsabel hazır mısın tatlım?"
"Hazırım amca hadi gidelim artık."
"Tatlım bugün kendine artık yeni bir sayfa açıyorsun. Seni artık mutsuz görmek istemiyorum."
"Keşke annem ve babam da burda olsalardı.Hayalimdeki üniversiteyi kazandığımı görselerdi."
"Onlar zaten hep senin yanında tatlım."
"Neyse amca seni de üzdüm. hadi gidelim."
Bugün benim için çok önemli bir gündü.Heyecandan bacaklarım titriyordu.Ama bu heyecan kazandığım üniversiteden çok bugün gördüğüm rüyadandı.Sürekli rüyamda gördüğüm bu yıldızın birden genç bir çocuğa dönüşmesi ve beni çağırması ne anlama geliyordu?
O kadar güven verici bir sesi vardı ki o an ölüme çağırsa gidecektim. Ona giderken arkamda bıraktığım tüm yaşanmışlıklarım bir karanlığa bürürndü.Bana bir gülümseyişiyle her yer aydınlandı.
Hayatımda gördüğüm en güven verici kişiydi. İşin tuhaf kısmı çocuğun elinde gözümü ondan alamadığım bir kitap vardı ve tam bana uzatırken alarmım çaldı. O kadar etkilendim ki bu rüyadan sabah kalktığımda yarım saat kendime gelemedim.
"İsabel geldik tatlım."
"Teşekkür ederim amca akşam görüşürüz."
"İsabel, İsabel burdayım heyy!"
"Aaa Klara erken gelmişsin."
"Evet erkenden gelip biraz vakit geçiririz diye düşündüm."
"İyi yapmışsın hadi gidelim."
"Ne kadar çok yabancı öğrenci gelmiş."
"Evet çoğu erasmusla gelmiş baksana şu da Türk galiba."
"Hiiii, bu nasıl olur!"
"Ne nasıl olur , ne oldu İsabel?"
"Bi bi şey yok. Sadece birine benzettim galiba."
Nasıl ya ? Daha bu sabah rüyamda gördüğüm o çocuk şimdi karşımda duruyor. Olamaz bana bakıyor. Aynı rüyamdaki gibi: mavi gözler ve güven verici bakışlar.
"Klara, kantine gidelim mi?"
"Tabi olur sana bi kahve ısmarlarım hem de."
"Hadi çabuk gidelim."
"Tamam tamam geliyorum."
İçimde o kadar farklı bir his var ki ne yapacağımı bilemiyorum. Tek istediğim onu bir daha görmek ama onun beni göremiyeceği bir yerde. Ona bakamıyorum çünkü sanki beni tanıyormuş gibi bakıyor bana. Acaba o da beni mi rüyasında gördü? Offf, delirecem şimdi! Sanki rüyalar alemindeyim. Her şey çok çabuk ve ilginç gerçekleşiyor.Daha fazla heyecanı kalbim kaldıramıyacak.
"İsabel iyi misin , neyin var? O çocuğu gördükten sonra bi tuhaf oldun?"
"Tanıyor musun o çocuğu?"
"Yok canım nerden tanıcam. Dedim ya birine benzettim galiba. Neyse sen bana bakma hadi ilk dersimize girelim artık."
"Sende bi şeyler var ama neyse hadi bakalım."
Ertesi gün geldiğimde heyecandan kıpkırmızı oldum ve ne yapacağımı şaşırdım. O çocuğu takip etmek istedim.Çünkü onda farklı bi şeyler vardı ama ne?
"Nereye gidiyor bu çocuk ya!"
"Mee mescid, o ne demek ki ? "
"Meraktan deliricem şimdi . Kapıyı da kapattı. dayanamıyacam açacam şu kapıyı."
"Ne yapıyor bu çocuk? Birine eğiliyor , yere kapanıyor sanki."
"Bütün bunları neden yapıyor?"
"Bir dakika ya şimdi anladım bu çocuk müslüman."
Müslüman....
Bu kelime tüm gün beynimde yankılandı. Eve geldiğimde kendimde değildim.Yani ben bi teröristi mi gördüm rüyamda? Ama hiç te terörist gibi değil tam tersi şu hayatta güvenebileceğin ilk kişi bile denilebilir.Kafam allak bullak. Neler oluyor anlamıyorum.
"İsabel, iyi misin tatlım?
"İsabel..."
"Eee efendim amca?"
"İyi misin tatlım çok dalgın görünüyorsun."
"İyiyim sadece biraz yorgunum amca."
"Amca sana bi şey sorabilir miyim?"
"Tabi."
"Müslümanlara neden terörist deniliyor?"
"Nerden çıktı o şimdi?"
"Hiiç. Sadece merak ettim."
"Yani şeyy , nasıl desem ki ?"
"Amca yoksa bu sadece bizim bir önyargımız mı?Neye dayanarak onlara terörist diyoruz?"
"Tatlım neden soruyorsun bunları anlamıyorum."
"Dedim ya sadece merak ettim."
"Peki o zaman bana biraz zaman ver."
"Tamam amca."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YILDIZA TUTULDUM
RandomEy yıldız nedir senin sırrın? Ne zaman ulaşacam sana. Sana bu kadar yakınken uzak olmanın anlamı ne? Bir yanda hristiyan bir kız olan İsabel diğer yanda Konya dan gelen müslüman misafir Âsım. İsabel kafasındaki karmaşadan onu kurtaracak misafirini...