REFLEKS

Boşluk

Pedro bu işi kesinlikle çok iyi biliyordu . Domatesler bile kusursuzca dilimlenmişti . Omlet ağzımın içinde hiç durmadan hemen midemin yolunu tutuyordu . Herkes bu mükkemmel kahvaltının sebebinin bizim ilk günümüz olduğunu biliyordu . Nitekim herkes sadece yemeği ile iletişim kuruyordu . Sessizliği annem bozdu .

"Carmen okula alışması için Sara'ya yardımcı olmanı istiyorum en azından bugün arkadaşları ile kaynaşmasını sağlayabilirsin."
Annemin sözü bittiğinde peynir parçası boğazıma takılmıştı gözümden yaş gelene kadar öksürdüm . Anneme "Okul mu ? Hemen mi ?" bakışı atmakta geç kalmadım . Cevabı yapıştırmada ustaydı .

"Sara biliyorum sana söylemem gerekiyordu ama her şeyi gelmeden ayarlamak istedim . Carmen'in burada gittiği bir okul var seninde oraya gitmenin en doğrusu olacağını düşündüm."
Sandalyemi yavaşca geriye ittim .
"İzninizle" diyerek masadan hızlıca kalkıp odama gittim . Bir dakika bile olmadan madam Angel odaya gelmişti bile .

"Ne kadar erken başlarsan senim için o kadar iyi olacak." boynunu büküp naif bir ses tonuyla söylemişti bunu . Annem düşüncelerinin doğruluğunu kafasında sorgulamayan bir kadındı . Ona göre doğruysa evrenin itiraz etme hakkı yoktu .
"Benim fikirlerime önem vereceğin günün gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum." Bunu yüzüne bakmadan söylemiştim . Annem bu kez kelimelerin değilde sarılmanın büyüsüyle alt etmeye çalışmıştı beni . Kollarından kurtulup "İzninle yazdığın senaryoyu oynamam için hazırlanmam gerek." dediğimde itiraz bile etmeden odadan çıktı . Zor bir kadındı annem ona karşı sevgi duygusu yada kan bağı taşımayan birinin zor katlanacağı bir kadın ..