နဂါးမင်းသား၏ကံကြမ္မာ

အပိုင်း (၁၀) ကံကြမ္မာ၏ အုပ်ထိန်းစောင့်ရှောက်မှု

ကျယ်လောင်တဲ့အသံက ဇူယွမ်ရဲ့ခေါင်းထဲမှာ အချိန်အတော်ကြာအောင် ဆက်လက်မြည်ဟီးနေခဲ့ပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြယ်လွင့်သွားခဲ့သည်။ ဒီအချိန်အတွင်းမှာ ဇူယွမ်က စိတ်ဝိညာဉ်ပေါင်းစပ်ခြင်းနည်းလမ်းဖြစ်တဲ့ “မူလဖျက်စီးခြင်းနတ်ဘုရားရဲ့စိတ်ဝိညာဉ်ပေါင်းစပ်ခြင်းနည်းလမ်း”ကို သူ့ရဲ့စိတ်ထဲမှာ တံဆိပ်ခတ်နှိပ်ထားလိုက်သလို ခံစားနိုင်ခဲ့ပေသည်။

ဒါပေမယ့်လည်း အခုကဒီစွမ်းရည်အသစ်ကို ခံစားနေရမယ့်အချိန်မဟုတ်ချေ။ ချက်ချင်းဆိုသလို ဇူယွမ်ရဲ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာခဲ့ကာ ပြုံးနေတဲ့အဖိုးအိုကိုကြည့်လိုက်ပြီး လေးစားစွာ အရိုအသေပြုလိုက်သည်။ “ဒီကျင့်စဉ်အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ…”

သူ့အနေနဲ့ ဒီချီစုပ်ယူခြင်းကျင့်စဉ်နဲ့ စိတ်ဝိညာဉ်ပေါင်းစပ်ခြင်းကျင့်စဉ်တို့ဟာ သာမန်ကျင့်စဉ်တွေမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို သူ့အနေနဲ့ သေချာပေါက်ကိုခံစားမိသည်။ သူ့ရှေ့ကအဖိုးအိုက လျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်ပေမဲ့လည်း သူကဇူယွမ့်အပေါ်မှာ ကြီးမားတဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခု ပေးအပ်ခဲ့ပေသည်။ အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးနောက် အဖိုးအိုက ရုတ်တရက်သူ့ရဲ့ အင်္ကျီလက်ထဲကိုနှိုက်လိုက်ပြီး ရှည်လျားတဲ့အနက်ရောင် စုတ်တံတစ်ချောင်းကို ထုတ်ယူခဲ့လိုက်သည်။ အနက်ရောင်စုတ်တံကို ကြေးဖြင့်ပြုလုပ်ထားကာ အရောင်တွေစွန်းထင်းနေခဲ့တာကြောင့် အချိန်အားဖြင့် ကာလအတော်ကြာမြင့်စွာ တည်ရှိခဲ့သည်မှာ ထင်ရှားလှသည်။ ၎င်းထံမှရှေးကျတဲ့အရှိန်အဝါတွေ ထွက်ပေါ်နေလျက်ရှိပေသည်။ ဒါပေမယ့်လည်း အနက်ရောင်စုတ်တံက သူ့ရဲ့မူလစိတ်ဝိညာဉ်ပျောက်ဆုံးနေသကဲ့သို့ အရောင်အဆင်း မှေးမှိန်နေလျက်ရှိလေသည်။

အဖိုးအိုက အနက်ရောင်စုတ်တံကို တွန့်ဆုတ်စွာကိုင်စွဲထားလျက်ရှိပြီး နောက်ဆုံးသူက ဇူယွမ့်ကိုပေးလိုက်ရင်းမှ ပြောလိုက်သည်။ “ဒါကို ငါတို့နှစ်ယောက်ပထမဆုံးအကြိမ် တွေ့ဆုံခြင်းအနေနဲ့ ဆရာ့ရဲ့လက်ဆောင်အဖြစ်ယူထားလိုက်…”

ဇူယွမ်က စုတ်တံကို တလေးတစားနဲ့ သေချာဂရုစိုက်လက်ခံခဲ့လိုက်သည်။ စုတ်တံသူ့လက်ထဲကို ရောက်ရှိလာတဲ့အခါမှာ ဒါကအရမ်းလေးလံနေကြောင်းခံစားလိုက်ရသည်။ စုတ်တံရဲ့ ကိုယ်ထည်ပေါ်မှာ ရှေးကျတဲ့စာလုံးပုံစံတွေကို တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့အနေနဲ့ခမ်းနားထည်ဝါတဲ့ အရှိန်အဝါတွေကို ခံစားနေရသည်။