Merhaba arkadaşlar bu benim ilk kitabım. Çok da heyecanlıyım. Umarım takipcilerimiz gittikce artar. Yazım yanlışlarımda olabilir. Affedin.Yorumlarınız benim için çok önemli bunu unutmayın. İkinci bölümde kahramanlar için düşündüklermi sizle paylaşmaya çalışacağım Fazla uzatmasam iyi olur İyi okumalar. Seviyorum sizi :)
--------------------------------------------------
Artık hayatıma yön vermekten vazgeç baba. Türkiye'ye falan dönmüyorum o kadar.
Ansızın kapattığım telefonun ardından çalan kapını arkasındakileri tahmin etmek o kadar da zor değildi. Bu koca şehirde ,Paris'te, Gece ve Rüzgar'dan başka kimim var ki?
Israrla çalan kapı sinirimi yükseltirken kendi kendime mırıldanmamdan ''Yalnız kalamayacak mıyım ben '' cümlesi taştı. Sinirli ifademin arkasındakileri merak eden bakışlara cevap vermem gerektiğini anlamıştım.
-İçeri geçin lütfen
Gece dayanamayıp söze başladı
-Neler olduğunu anlatacak mısın?
-Babam..
-Evet Bülent Amca..
Babam..
-Deniz evet Bülent Amca..
-Beni Türkiye'ye çağırıyor.
- Ne güzel işte git kafa dağıt da gel.
-Gece anla işte. Yaşamımı orda devam ettirmemi istiyor
Gece ve Rüzgar önce birbirine sonra bana bakan gözlerle beraber '' neeee'' isimli çığlıkları pekde şaşırtıcı değildi.
Gece bana bakan gözlerle
-Ya burdaki hayatın. N'olcak Deniz?
-Hayatım mı? Güldürme beni Gece. Benim hayatım mı var. hem olsada bu Bülent Bey'in umrunda olacağını sanmıyorum.
-Anlaşılan gitmeye heveslisin bayan Çağlar
-Saçmalama Gece. Sizi nasıl bırakırım?
Derken çalan telefondaki arayanın babam olduğunu farkettim
Al işte babam. Bu sefer benim hakkımda ne planlar yaptı acaba
-Efendim baba.
-Deniz saçlım uçağın iki hafta sonrasına. Hazırlanman için yeterli vaktin var. Daha erken uçak yok. Mağlum yağışlar
Eeeeeh yeter ama bu kadarı da fazla
-Dinle baba . Benim Türkiye'ye dönme gibi bir fikrim yok. o kadar.
-Deniz bana bağı (Dıııııt Dııııt Dııııt)
------------------------------------------------------
Tam bir hafta. Bir haftadır telefonlarıma bakmıyorum. Babamın ısrarlı telefonlarına katlanamam.Sabah kalktıkdan sonra direk duşa girdim. Gece ve Rüzgar beni yanlız bırakmamak için bende kaldılar. Duştan çıktığımda çalan kapıya aldırış etmemiştim. Bu saatlerde dergilerim gelir.
15 dakika sonra aşağıdan gelen sosisli kızartma kokuları beni çezbediyordu. Nerde olsa tanırdım bu kokuyu. Küçükken annem çok güzel yapardı. Ama Gece'yle Rüzgar yumurta bile kıramaz. Bi dakika annem mi dedim?
Merdivenlerden indiğimde karşıma çıkan bavullarla sosisli kızartma aynı şeyi ifade ediyordu.
Comment venir. Mutfakdaki annemdi. Babamsa Gece'yle ufak bir tartışma içindeydi.
Babam beni farketmesiyle yanıma doğru yaklaşıyordu. İstemsizce geriye attığım adımla ağzımdan ''Gelmiyorum!'' cümlesi taştı. Babamın konuşmasına müsade vermeden '' Hani uçaklar iptaldi'' dedim
-Bilirsin Deniz saçlım. Baban her zaman bir yol bulur.
-Gelmiycem baba. Türkiye'ye gelmiycem. Acı çekmemi mi istiyorsun. Anılarımla mutsuz mu oliyim onu mu istiyorsun?
-Yeni bir hayat kızım.
-Anlamıyorsun baba.İstanbul olmaz. Anılarım var orda.
-Bana bak Deniz o aşağılık herif yüzünden yanlız kalmana müsade edemem.
-Yanlız değilim. Rüzgar var,Gece var.
-Onlarda kendi hayatını kurduğunda napıcaksın?
Nasıl olsa bu savaşta kazanan ben olmayacağım pes ediyorum
-Tamam baba pes ediyorum.
-Yapma Deni.. Ne bir dakika. Doğru mu duydum?
-Evet baba ama bi şartım var.Kendi evim olacak. Ayrı yaşayacağım.
-Ama Deniz
-Aması yok baba. İşine geliyorsa...
-Peki kabul.
O akşam ağzı kulaklarında tabiri annem ve babam içindi.Sessiz bir yemeğin ardından annemle babam odasına çekildiler.
Rüzgar'ın öldürücü bakışları
-Rüzgar bakma öyle. Buna mecburum
-Hayır efendim değilsin.
-Bakın yeni hayat umrumda değil. Ancak almam gereken bir intikam var.
-Buna hazır değilsin.
-Her şey planladığım gibi olacak.
------------------------------------------------------
Bu ev zaten bizimdi. Yazlık olarak kullandığımız bu evdeki eşyalar burda kalacakdı. Annem Fransız olduğu için evlenmeden önceki eviydi burası. Geçen yaz geldiğimde geri dönmedim. Bundan ibaretti hepsi.
------------------------------------------------------
Bir haftada hazırladığım küçük bir bavuldu benim hayatım. Evet bavul.İçi doluyken çekmesi zor olan bir bavul. Çekmesi zor dediysem bu zoru başaran iki meleğe sahiptim zaten.Sahi nerde kaldılar. 3,5 saat sonra uçak kalkacak. Derken kapı çaldı.
Deniz ve Rüzgar kapıda
-Hadi Deniz gidiyoruz.
-Anahtarı alıp geliyorum.
Geri döndüğümde ellerinde daha önce farketmediğim bavulları gördüm.
-Bunlar ne demek oluyor?
-Bizde geliyoruz Deniz saçlım. Alınacak bir intikam varsa beraber alınır.
Önce şokta olduğum için bişey diyemedim.Sonra:
-Na na nasıl olur
-Sevinmedin mi?
Cümlesinin ardından boynuna atladım.
-Deniz du dur. Nefes DENİZ nefes. Boğuluyo.. deniz..
sesiyle geri çekildim.
Rüzgar
-Hadi kızlar geç kalacağız.
