Dare to fall

Chapter 1

Autumn's POV

Naglalakad ako sa may campus, I'm alone? Hahaha. I'm always alone anyway no ones been talking or even getting close to me because of that funny incident that happened to me 2 years ago.

We have this Student Council in our school and there was this time that i bumped into our SC president, she's in a rush its like she's being chased by someone.

Natumba sya kaya naman inalalayan ko syang tumayo, 'thank you! Thank you.' Grabe sya mag pa salamat yun lang naisip ko noon but then i saw some bruises on her face some are reddish its a sign that its new.

'Uhhmm... Trina? Are you really okay? Are you aware that you got bruises on you face and you even got cut on your lower lips.' Tyaka hinawakan yung labi nya na may sugat, halata yung mga pasa sa muka nya dahil sa maputi sya. Tyaka sya humagulgol tinanung ko kung ano ang nangyari sa kanya she told me na boyfriend nya ang may gawa nun. Walang masyadong students sa floor na to kasi lahat ng student nasa gymnasium may program kasi eh pero i was so in shock na nagawa sa kanya yun ng boyfriend nya.

Iyak lang sya ng iyak, inaalayan ko sya para tumayo pero nanginginig talaga ang mga binti nya kaya agad syang bumagsak sa sahig.

"OHHHHM MY GOD!! Trina!! What happened?" Nagulat din ako sa pag lapit ng isang babae Vice president ng SC. Tinayo nya si Trina at agad na tumingin saken ng masama.

"ANONG GINAWA MO SA KANYA?!!!" Di maka pag salita si Trina dahil sa kakaiyak.

"Wala akong ginawa!" Pag depensa ko sa sarili ko pero di sya nakinig nag labas sya ng cellphone at my dinial at may tinawagan.

That day everything happened so fast, na Guidance ako at muntik na akong ma expell akala nila ako yung nanakit kay Trina. Nakausap ko si Trina namamakaawa sakin na huwag kong sasabibin na Boyfriend nya ang may gawa ayaw nyang malaman ng parents nya baka daw lalo syang mabugbog at mapahamak pa daw ang boyfriend nya. Kaya ang ending ako ang nanakit ako ang masama inako ko at tinanggap ang kabayaran lahat sila iniisip na insecure ako kay Trina kaya ko nagawa yun. Lahat sila takot lumapit sakin dahil iniisip nila na sasaktan ko din sila. 2 taon kahit isa walang nag tanong kung ano nga ba ang totoo.

Pero ngayon tanggap ko na at least napag takpan ko si Trina. After nun lumipat na sya ng school.

2 years na din pala, 2 years na akong loner.

Natatakot sila sakin, sadista daw ako at maldita.

As i examine my physical apperance, i have fair white skin at meron akong mahabang buhok na curl ang dulo and i have a pure black iris i have a pointy nose and a tiny reddish lips. My parents used to say na pwede daw akong model.
Until my parents told me na parang di daw nila ako anak sa ginawa ko because my family have a good reputation and they think i ruined it. Im living my whole high school life in a lie.

2 taon mag-isa akong nag lulunch. Ewan ko kung sino ba talaga na apektuhan samin ni Trina ako ba o sya.

Naka upo lang ako sa may table na may pang dalawang tao dito sa canteen, naka tingin lang ako sa labas nasa tabi ko ang yung bintana pinagmamasdan ko yung mga masayang estudyante na nasa field.

"Mind if i sit here." Hindi ko pinansin yung nagsalita di naman ako yung kausap nya eh. I'M SURE

Pinagpatuloy ko ang pag kain ng inorder ko na spaghetti.

"Para ka palang bata... ang hilig sa spaghetti." Medyo kinabhan ako dahil after 2 damn years someone dare to talk to me.

"Tissue...." Nag abot sya sakin ng tissue pero tinignan ko ang sya at ang tissue sa kamay nya.

"Ayaw mo? Meron ka kasing sauce sa baba mo ehh.." di ko padin kinuha pero lalo akong nabigla sa sunod nyang ginawa. Pinunasan nya yung baba ko gamit yung inaalok nyang tissue.

"HAHAHAHA! Ang cute mo!" Napahawak ako sa pisngi ko dahil sa biglang pag init ng neto.

"I'm Dale Abueva nga pala." Nakangiti sya habang sinasabi yun. I must admit he's kinda cute and handsome, meron syang messy brown hair at meron din syang magagandang features sa muka.

"Anong kailangan mo sakin?" Weird lang na may kumakausap sakin, its either may kailangan sya or nag tri-trip lang.

"Wala naman, masama ba na kausapin ka?" Nagpipigil sya ng tawa habang sinasabi yun.

"Oo, lalo na kung wala namang klarong rason."

"Bakit ang taray mo?" Tumayo na ako sa kinauupuan ko para iwan na ang makulit na nilalang na'to

"Bakit parati kang naka sibangot?" Just when i though na naiwan ko na sya doon at di na ako susundan.

"Hindi ako naka sibangot, Fierce ang tawag sa expression ko." Natawa sya sa sinabi ko, ano kaya nakakatawa doon? Parang timang bakit kaya tawa ng tawa? Baliw -,-

"Fierce. Hahahahahaha! O sige bakit ka parating fierce?"

"Ano bang pake mo?" Binilisan ko yung pag lakad ko, lumingon ako para tignan kung sinusundan pa nya ako. Buti naman wala na sya

"HI!!!" Bigla na lang sumulpot sa harapan ko.

"Alam mo para kang kabute? Ano nanaman kailangan mo? Wala ka bang klase at nangungulit ka!???" Papunta na kasi ako sa classroom.

"Meron, gusto mo sabay na tayo pumasok?" Di ko pinansin yung tanong nya kahit naman humindi ako sasabay at sasabay padin yan eh.

Pero bakit parang may mali, halos lahat sila nakatingin sa akin. Invisible ako yun yung alam ko pero bakit parang kung maka tingin sila..... pero teka hindi pala sila nakatingin sakin..... sa katabi ko.

"Dale?" Yun lang yung nasabi ko na may pagtataka sa muka ko at sya ang lapad lapad ng ngiti.

-------

Sana naman na enjoy nyo to'ng chapter 1 Mehehehe Support please?

Leave a Comment please tas Vote na din FOLLOW me din po! Thanks :)