Opowieści eteryczne
Siedzę właśnie kolejny raz przed monitorem i stawiam czoła pustce. Straszna ta pustka i milczenie spowite jakimś wewnętrznym krzykiem. Tak wiele dałabym teraz za natchnienia czar, za euforyczne myśli, pełne strony analiz i scenariuszy... Jednak jestem pusta jak butelka wypitego wina...
Napawa mnie lęk przed samą sobą.. tam gdzie jeszcze nie zaglądałam jest ciemno i zimno – jakaś tajemnica, której od lat poznać nie jest mi dane... może tak ma być? Może życie chroni mnie w jakiś sposób przed własną prawdą?
Zatraciłam też znaczenie prawdy.. bo czym ona jest? jest danym stanem naszego umysłu idealnie pasującym do naszej własnej koncepcji percepcji rzeczywistości... nasz naturalny egoizm zawsze będzie „po naszej stronie lustra" ... inaczej nie byłoby tak trudno odróżnić „głosu serca" od "głosu rozumu".. umysł i dusza – to jak dwaj przeciwnicy negujący się nawzajem paradoksalnie bytując i żerując w jednym bycie...
Nasze wewnętrzne rozdarcie jest jak walka dobra ze złem ... a jeśli przyjąć tę koncepcję – czy to znaczy, że zło tkwi w nas w takim samym stopniu jak dobro? Co więc jest wyznacznikiem tego, iż jedno zwycięża nad drugim? Jak określić dobrego człowieka a jak człowieka złego? I czy w ogóle można poczynić takie porównania??? Bo kim jesteśmy by oceniać? Kto dał nam prawo oceniania drugiego człowieka, skoro sami jesteśmy ludźmi..... pomyślcie.. skoro jest napisane, że Bóg stworzył nas na swe podobieństwo i On jest absolutnie dobry.. to jak w nas może być zło??? zło jest rzeczą bardzo względną i uzależnioną od sytuacji, chwili, emocji...
Nie wierze, że człowiek jest zły... wierzę, że człowiek mógł się zatracić..... poprzez środowisko, wychowanie, brak miłości, brak akceptacji, brak sensu, poprzez bunt... ale to nie czyni z niego naturalnego zła, prawda?? to inni potrafią stworzyć „tych złych"... - to MY tworzymy ludzi i siebie samych....
Więc jeśli tak jest... to następuje pytanie... czy to nie my przypadkiem powinniśmy się zmienić ???? jako rodzice, jako przyjaciele... jako kochankowie, małżonkowie czy partnerzy, ... jako znajomi.. itd itd..
Wierze w to, że dobro to pierwotna prawda... to natura... to instynkt... , który niestety jest konsekwentnie eliminowany w nas.. przez nas samych.......
... poznać siebie samego - najtrudniejsze wyzwanie w życiu
