DELVATORE SERIES 1: CAPTIVITY

PROLOGUE

"Mal? ipagpabukas na natin tung pagawa ng projects, medyo magdidilim na, uwi na tayo" Untag ni chantel sakin habang busy ako kakalagay ng glue at kakadikit sa illustration board.

"30 mins Chan, malapit na naman tung matapos e, pero pwede ka namang mauna nalang, i can handle this" Sagot ko sa kanya.

"Nako Maliyah delikado ngayon, kailangan sabay tayong umuwi, pwede naman ipagpabukas na yan, tutal maliit nalang naman ang tatapusin, hali ka na."

"Chantel, kaya nga, malapit na matapos kaya tatapusin ko nalang, i swear chan, i can handle this, i can handle myself at isa pa walking distance lang yung bahay namin dito sa school, kaya after this uuwi na ako, at madali lang akong makakauwi, kaya umuna kana, don't mind me okay?" I pleaded her.

"Are you sure about this mal? I mean its very dangerous?" She's looking at me with a bit worried.

"Nah, malapit na akong matapos, after this uuwi na talaga ako, sge na shoooo, i can do this na, uwi na, alam kong malayo pa yung sa inyo, kailangan mo pang mag abang ng masasakyan kaya umuna ka na" Sabi ko ng kalmado sa kanya.

"Okay mal, take care okay, uuna na ako, goodbye." as with finality she said it and headed outside the room.

Its not 30, i mean I've take one hour para matapos yung project, finurnished ko pa kasi, I am a competitive student in acads and graduating na ako sa senior high school this school year, and I've been continously leading as with honors throughout my highschool life, I should be doing my works presentable for better and high grades para madali akong makapasok sa university na gusto ko kapag nakagraduate na ako.

Matapos kong magligpit ng mga gamit, ay dali-dali akong lumabas ng classroom, i headed out palabas ng gate ng campus, I looked at my phone's lock screen, and it was passed 9 pm na, ang tagal ko palang natapos, nagmadali na akong maglakad palabas.

The guard interrupted me from walking faster, talagang mananagot ako nito kay dad, ayaw na ayaw pa naman nun late ako umuuwi, ngayon lang ako late na umuwi at di yun sila sanay, hindi ko naman namalayan na ang tagal ko palang natapos.

"Hija, gabing-gabi na, bat ngayon ka lang nakalabas?" Untag ng guard.

"Tinapos ko lang po yung projects kuya, at mauuna napo ako sa inyo kuya, maglalakad pa po ako, malapit lang naman po bahay namin dito, sge po kuya, paalam po." Pamamaalam ko sabay lakad palayo.

"Hija, masyadong delikado ngayon maglakad, magcommute ka nalang"Sigaw nya kasi nasa may di kalayuan na ako, ang bilis ko kasi maglakad.

"Hindi na po kailangan, malapit nalang naman po, kaya ko na po to" Sigaw ko pabalik at tululyan ng naglakad papalayo.

I was calmly but yet fast walking down, isinalpak ko sa tenga ko yung earphones para makinig ng music habang naglalakad.

Tanaw na tanaw ko na, na malapit na ako sa bahay. But I was unable to move one step when someone suddenly grabs my body, at ikinover sa ilong at bibig ko yung panyong may di kaaya ayang amoy, hindi ako nakasigaw at nakapagpiglas, unti-unti nandilim ang aking paningin.

Pupungas pungas akong nagising, ipinalibot ko sa kabuan ng kwarto kung nasaan ako, hindi to yung akin, nasan ako? Nang napagtanto ko ang nangyari kagabi bigla akong nanginig, isang luhang lumandas sa aking mata, hindi pwede to, nakidnap ako.

Kasalukuyang, nakagapos ang aking paa sa kama, at kahit anong tangkang pagtakas ko ay di ko magawa, at napagtanto kong nakauniporme pa rin akong suot ngayon, pero yung id ko wala na at yung iba ko pang mga gamit pati cellphone ko wala.

Paano ako tatakas, I was trembling hard, I really don't know what to do, tinapos ko lang yung projects ko pero bat humantong ako sa ganito.

Naalala ko ang tugon sakin ni chantel nung gabing iyon sana sumabay nalang ako sa kanya, at sana sumunod nalang ako sa sinabi ng guard na magcommute nalang ako kahit gaano pa kalapit yung bahay namin, nagsisi ako, dapat hindi ako nandito ngayon.

I startled, when someone opens the door, at iniluwa nito ang nakamaskarang lalaki, nakasuot ito ng white tshirt sa inner at naka coat and jeans.

"You're awake". Untag niya.

"Thats good" Segunda niya ulit.

Pumaimbabaw ang baritono niyang boses. Hindi ako nakaimik, hindi ko malaman laman ang dahilan kung bakit nalulunod ako ngayon sa boses niya.

Unti-unti, tinanggal niya ang maskara at iniluwa ang totoong pagmumukha niya.

He has this Gray eyes, thick brows, pointed nose, kissable lips and incredible attractive jaws and a messy hair. He look at me straight, I avoided his glares because i find it intimidating.

And now i had the courage to utter some words.
"Who are you? anong kailangan mo s-sakin?" I almost choked of what I said, I dunno I'm nervous and I'm scared, he keeps on glaring at me like a somewhat his prey and his ready to eat me in any seconds by now.

After glaring at me, he changed his face mood, his face lit up, and he chuckled seductively.

"I let you guess young lady, what do you think? hmmm" Sabi niya na parang nanunudyo ito.

"Can you just say it? Anong kasalanan ko sayo, bat ako nandito, bat moko kinidnap?" Bulyaw ko sa kanya.

Sa halong inis, galit at takot, nagpumiglas ako, at hindi ko namalayan nakalmot ko ang mukha ko, diko sinadya yun, gusto kong magwala, gusto kong umalis doon kahit imposible akong makatakas sa sitwasyon ko ngayon.

Pero natigilan ako sa pagwawala ko ng wala itong naging imik, tiningnan ko ulit sya, and I saw a scratch in his face on the left side gayong wala naman yun kanina, he tried to cover his face up, but i still see it.

Unti-unti din naglaho yung kalmot sa mukha niya ng hawakan niya iyon, at unti-unti ding nawawala yung hapdi ng mukha ko, hinawakan ko rin iyon at di ko na rin makapa ang kalmot ko roon.

Bigla akong may naalala nung bata pa ako, tuwing nasusugatan ako, madali lang itong maghilom, hindi ko alam, tinatanong ko si dad at mom about dito, pero sinasabi niya lang na makapal yung platelet ko kaya madali itong maghilom.

Pero ngayon, may napansin ako, nung pagkalmot ko sa mukha ko, biglang nagkaroon ng kalmot rin yung estrangherong kaharap ko ngayon, at nung maghilom ito, naghilom rin yung akin, ng ganun lang kadali.

Bago ko pa isiwalat ang mga hinala ko, seryosong bumitaw na agad sya ng mga salitang hindi ko waring mapaniwalaan.

"I know, I know, I am Calum Delvatore, and you Maliyah Criziano, You are my mate". Exposes a little smirk on his face