Τα δακρυα μου εχουν στεγνωσει και εχω κανει ντους και κατά καποιο τροπο εχω ηρεμησει ψυχικα μεχρι την ωρα που η Στεφ επιστρεφει από το σινεμα.
"Λοιπον, πως ηταν η...εξοδος με τον Χαρρυ?" Με ρωταει καθως αρπαζει τις πιτζαμες της από τν ντουλαπα.
"Ηταν ενταξει, ηταν ο κανονικος...γοητευτικος εαυτος του" της λεω προσπαθωντας να χαμογελασω. Θελω να της πω για το τι καναμε αλλα νιωθω αρκετα ντροπιασμενη. Ξερω ότι δεν θα με εκρινε αλλα δεν θελω κανεις να το μαθει, απλα ελπιζω ο Χαρρυ να μην το πει πουθενα, αν και δεν θα το εκανε αυτό. Η Στεφ με κοιταει ανησυχη και πρεπει να στρεψω αλλου το βλεμμα μου.
"Απλα να προσεχεις, ενταξει? Εισαι πολύ καλη για καποιον σαν τον Χαρρυ" μου λεει και θελω να την αγγαλιασω και να κλαψω στον ωμο της. Γνωριζει τον Χαρρυ καλυτερα από ολους και ακομη και αυτή νομιζει ότι πρεπει να μεινω μακρυα του.
"Πως ηταν η ταινια?" Αλλαζω θεμα. Μου λεει πως ο Τρισταν καθολη την διαρκεια την τάιζε ποπ-κορν και ότι εχει αρχισει να της αρεσει πολύ. Θελω να γελασω αλλα ξερω ότι απλα ζηλευω που και στον Τρισταν αρεσει η Στεφ, με τον ιδιο ακριβως τροπο που ο Χαρρυ δεν συμπαθει εμενα. Αλλα όμως εχω καποιον που με αγαπα και χρειαζεται να του φερομαι καλυτερα και να μεινω μακρυα από τον Χαρρυ, στα αληθεια αυτή την φορα.
Τελικα η Στεφ αποκοιμηθηκε και το ιδιο και εγω μετα από λιγο.
Το επομενο πρωινο αναγκαζω τον εαυτο μου να σηκωθει από το κρεβατι και να ετοιμαστει. Νιωθω εξαντλημενη, δεν εχω καθολου ενεργεια και νιωθω ότι θα κλαψω ανα πασα στιγμη. Τα ματια μου είναι κοκκινα επειδη εχθες εκλαιγα οποτε περπαταω προς την ντουλαπα της Στεφ και παιρνω το βαλιτσακι του μεικ-απ. Παιρνω το καφε eyeliner και τραβαω μια λεπτη γραμμη κατω από τα ματια μου και στο εσωτερικο τους. Με κανει να φαινομαι πολύ καλυτερα. Βαζω και λιγη πουδρα για να καλυψω το κατω μερος του ματιου μου δινοντας του λιγο χρωμα. Απλωνω και λιγη μασκαρα και δειχνω άλλος ανθρωπος. Νιωθω ευχαριστημενη τωρα με τον τροπο που δειχνω και φοραω το στενο μου τζιν και ένα φανελακι.
Νιωθω λιγο γυμνη, οποτε αρπαζω την ζακετα μου και την ριχνω από πανω. Αυτή είναι η μεγαλυτερη προσπαθεια που εχω κανει για να δειχνω εμφανισιμη σε μια απλη σχολικη ημερα από την ημερα της αποφοιτησης μου.
Περναω από την καφετερια και παιρνω και ένα καφε για τον Λιαμ. Εχω φθασει αρκετα νωρις για το μαθημα, οποτε βαδιζω οσο πιο αργα μπορω.
