'သားထယ်ရေမိုးလင်းတာတဲ့ရောက်ယက်ခတ်နေတာပါဘဲလားကွယ်'
"အာ မေမေကလဲ သားအခုတလောစောစောထတဲ့အကျင့်လုပ်မလို့ပါဗျာ"
'ဖေကြီးရေ ရှင့်သားကတော့ ကောင်မလေးရနေပီလားမသိဘူးအေ'
'အေတော် သူ့မှာမိုးလင်းတာနဲ့ ဂယောင်ချောက်ခြား ကဲကိုလဲ သားကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးပါဦး မေကြီးလိုက်မလား'
'လိုက်မယ်ဖေကြီးရေ'
"ဟင့် ရတယ် သားဖေဖေတို့နဲ့မလိုက်ဘူး သားလုပ်စရာရှိပါတယ်ဆိုဗျာ ဖေဖေတို့ ရိုမန်တစ် ဆန်ချင်ရင်ကိုယ့်ဘာသာသွားကြပါဗျာ သားတော့ တစ်ယောက်တည်းအထီးကျန်နေရဦးမှာ"
'အမလေး ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် အေပါအေပါ သားထယ်ကတော့'
'မေကြီးရေမင်းသားကတော့'
"ဟော ဖေဖေ သားသွားပီ"
'အေအေ ဂရုစိုက်သွားကွယ်'
"နဲလ်"
ထယ်ယောင်းလဲ စက်ဘီးလေးကိုထုတ်ကာ ကျောင်းသို့ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်
ဂျုတ်...!
"အမလေး ငါနဲ့ဂျွန်ဂျောင်ဂု နဲ့ညား"
'ညီ ရရဲ့လား ချိန်းကြိုးပြုတ်သွားတာထင်တယ်'
"ဗျာ အကိုဂျွန်"
'ဟင် ကိုယ့်ကိုသိတာလားညီက'
"ဗျာ မဟုတ်ပါဘူး "
'ဒါနဲ့ခဏက ဂျွန်ဂျောင်ဂုနဲ့ညားဆိုတာ ဘယ်ကတတ်လာတာလဲ ညီက'
"ဗျာ...အယ် ဒီလိုရှိတယ် အကိုဂျွန်နားကြားမှားတာထင်တယ်ဗျ "
'ဟမ်းး ဟုတ်ပါပြီ ညီ..ကိုယ့်စက်ဘီးယူသွားလိုက်ပါ မနက်ဖြန် ကျောင်းရောက်မှပြန်ပေးပေါ့'
"ဟင် မဟုတ်တာဗျာ ရပါတယ် ကျနော်ကလမ်းလျှောက်နိုင်တယ်ဗျ စက်ဘီးကိုက အကိုဂျွန် ဖုန်းလေးပါလားဗျ"
'ပါတယ် ယူမလို့လား ရော့'
"ခဏနော်"
'အင်း...'
ထယ်ယောင်းလဲ သူ့ရဲ့ မင်းသားလိုချောမောနေတဲ့ ဂဂဂကြောင့်အပျော်လွန်နေခဲ့သတဲ့..စက်ဘီး ပျက်နေတာကိုတောင်မဝမ်းနည်းတဲ့အပြင် ...
"ဟယ်လို ဦးလေးကြီးခဗျ"
'အကိုလေးကင်မ်ပြောပါဗျ'
"ကျနော့်စက်ဘီးလေးပျက်သွားလို့ ကျောင်းနားက သစ်ပင်ကြီးရဲ့အောက်မှာလာယူပေးပါလားခဗျ"
'ဟုတ်ပါပီဗျ အခုဘဲလာခဲ့ပါမယ်'
"နဲလ်''
ထယ်ယောင်းလဲဂျောင်ဂုကိုဖုန်းပြန်ပေးပြီး
"ကျေးဇူးပါ အကိုဂျွန်"
'မဟုတ်တာ ရပါတယ် ဒါနဲ့ညီကဘယ်သူ '
"ကျနော့်ကကင်မ်ထယ်ယောင်းပါ"
'အာ ဟိုကောင်လေးဘဲ'
"ဗျာ...."
'အကို့ညီလေးက ယောင်းသူငယ်ချင်းလေ'
"ယောင်း..?"
'အာ ယောင်းလို့ဘဲခေါ်မယ်နော်'
'အဆင်ပြေသလိုခေါ်ပါဗျ'
"ဟုတ် "
'အကိုလေးစက်ဘီး '
"ဒီမှာပါဗျ"
'ဟုတ် ယူသွားပြီဗျာ'
'နဲလ်'
______________________________________
