Nang ang diyosa ng silangang kalangitan na si Alunsina (kilala rin bilang Laun Sina, “Ang Walang-asawa”) ay umabot sa pagkadalaga, ang hari ng mga diyos, si Kaptan, ay nag-utos na siya ay mag-asawa. Sinubukan ng lahat ng walang asawang diyos ng iba't ibang domain ng uniberso na makuha ang kanyang kamay ngunit hindi nagtagumpay. Pinili niyang pakasalan ang isang mortal, si Datu Paubari, ang makapangyarihang pinuno ng Halawod.
Ang kanyang desisyon ay nagalit sa kanyang iba pang mga manliligaw. Nagbalak silang magdala ng pinsala sa bagong kasal. Ang isang pulong ng konseho ng mga diyos ay tinawag ni Maklium-sa-t’wan, diyos ng kapatagan, kung saan ang desisyon ng mga naroroon ay ginawa upang sirain ang Halawod sa pamamagitan ng baha.
Nakatakas sina Alunsina at Paubari sa kapahamakan sa pamamagitan ng tulong ni Suklang Malayon, ang diyosa at tagapag-alaga ng masasayang tahanan at kapatid ni Alunsina, na nalaman ang masamang balak at binalaan ang dalawa upang sila ay makapagtago sa mas mataas na lugar.
Matapos humupa ang tubig baha, palihim na bumalik sina Paubari at Alunsina sa kapatagan. Nanirahan sila malapit sa bukana ng ilog Halawod.
Makalipas ang ilang buwan ay nabuntis si Alunsina at sinabihan si Paubari na ihanda ang siklot, mga bagay na kailangan para sa panganganak. Naghatid siya ng isang set ng triplets at ipinatawag ang mataas na pari na si Bungot-Banwa upang isagawa ang mga ritwal ng mga diyos ng Bundok Madya-as (ang bundok na tirahan ng mga diyos) upang matiyak ang mabuting kalusugan ng mga bata. Agad na gumawa ng altar ang punong pari at nagsunog ng ilang dahon ng alanghiran at isang kurot ng kamangyan. Nang matapos ang seremonya ay binuksan niya ang mga bintana sa hilagang bahagi ng silid at isang malamig na hanging mula sa hilaga ang pumasok at biglang ang tatlong sanggol ay nagbagong-anyo sa malakas at guwapong binata.
Hiniling ni Labaw Donggon, ang pinakamatanda sa tatlo, sa kanyang ina na ihanda ang kanyang mahika na kapa, sombrero, sinturon at kampilan (espada) dahil narinig niya ang isang lugar na tinatawag na Handog kung saan nakatira ang isang magandang dalaga na nagngangalang Angoy Ginbitinan.
Ang paglalakbay ay tumagal ng ilang araw. Lumakad siya sa mga kapatagan at lambak, umakyat sa mga bundok hanggang sa marating niya ang bukana ng ilog Halawod. Nang sa wakas ay nakilala niya ang ama ng dalaga at hiningi ang kanyang kamay sa kasal, hiniling ng ama sa kanya na labanan ang halimaw na si Manalintad bilang bahagi ng kanyang dote. Umalis siya upang harapin ang halimaw at sa tulong ng kanyang magic belt napatay ni Labaw Donggon ang halimaw at upang patunayan ang kanyang nagawa ay dinala niya sa ama ni Angoy Ginbitinan ang buntot ng halimaw.
Pagkatapos ng kasal, umuwi si Labaw Donggon kasama ang kanyang bagong nobya. Sa daan ay nakasalubong nila ang isang grupo ng mga kabataang lalaki na nagsabi sa kanya na sila ay patungo sa Tarambang Burok upang makuha ang kamay ni Abyang Durunuun, kapatid ni Sumpoy, ang panginoon ng underworld at ang kagandahan ay maalamat.
Nagpatuloy si Labaw Donggon at ang kanyang nobya sa kanilang paglalakbay pauwi. Nang makarating sila sa bahay ay sinabihan ni Labaw Donggon ang kanyang ina na alagaan ang kanyang asawa dahil isa na naman ang gagawin niya, sa pagkakataong ito ay pupunta siya sa Tarambang Burok.
Bago siya makarating sa lugar ay kailangan niyang dumaan sa isang tagaytay na binabantayan ng isang higanteng nagngangalang Sikay Padalogdog na may isandaang armas. Hindi papayag ang higante na dumaan si Labaw Donggon nang walang laban. Gayunpaman, hindi nakapantay si Sikay Padalogdog sa husay at husay ni Labaw Donggon sa pakikipaglaban kaya’t sumuko siya at hinayaan siyang magpatuloy.
Nakuha ni Labaw Donggon ang kamay ni Abyang Durunuun at iniuwi rin siya. Hindi nagtagal ay naglakbay na naman siya, sa pagkakataong ito ay kay Gadlum na upang hingin ang kamay ni Malitong Yawa Sinagmaling Diwata na dalagang nobya ni Saragnayan, ang panginoon ng kadiliman.
