KAHROLASI AŞK +18

bölüm 1

Hepinize merhaba

İnşallah güzel yazabilirim ve beğenirsiniz

Şansımı denemek istiyorum lütfen okuyun

Hiç uzatmadan direkt başlıcam iyi okumalarr

______________________________________

Herzaman ki gibi dersin bitmesini beklerken hoca "abrar sen kal evladim" dediğini duyunca hocayla göz teması kurarak basimi olumlu anlamda salladim ve diğer öğrenciler sınıftan çıktiktan sonra hocanın yanına gittim

"Buyrun hocam" deyince hoca telefonunu çantasına koyarak "kızım geçen hafta da  gelmemişsin sana bunu kim bilir kaç kez söyledim ama takmadin" önüne gelen saç tutamını kulağinin arkasına sıkıştırarak "hocam biliyosunuz neden gelemediğimi" deyince o da çantasini omzuna asarak
"Biliyorum tabi ebrarcım ama elimden gelicek olan tek bisey var onu da sen istemiyosun, benim elimden gelen birşey yok daha fazla gelmemezlik yapmamaya çaliş " diyerek sınıftan çıkıyo

Çaresizlikle herhangi bir sıraya oturup başımı sıraya koydum amacim sadece bütün okulun boşalmasını beklemek ve ondan sonra çikmak olduğuna ramen o yorgunlukla uyuya kaldım

Kalktığım  da tek hissettiğim sırtımın ağrısı oldu
zar zor ayaği kalkıp etrafa baktım

bütün ışıklar kapalı olduğu için hiç bisey göremezken çantamdan telefonumu çıkarip ışığını açtım ve etrafi kolacan ettim
Ne bir insan bulabildim ne de ufacik ses duydum

Sinirlenmeye başlarken telefonumdan saate baktım  "işe de geç kaldim allah belami versin"diye mırıldalanırken arayabileceğim herhangi biri var mi diye rehberime baktım ama ne yazık ki arkadaşimda annemde babamda yoktu

Yapçak bisey yok diye düşünerek patronu aradım ama meşgule atarak mesaj attı

Bizi ne duruma soktuğunun farkinda misın! KOVULDUN
kapının önünden bile geçme

Mesaji okuduğum da çaresizlikle sınıf grubundan herhangi birini aramayı düşünürken  jarz bitti ve tabiki ışıkta gitti

Yine aynı karanlıkta çaresizlikle otururken  yaninda birinin nefes alış verişleniri duymamla o tarafa doğru dönüp kim olduğuna baktım

okulun en sesiz çocuğu yani emiri gördüğüm de nefes almadığımı farketip derin nefesler almaya başladım karanlıkta onu pek göremesemde göz teması kurmaya çalısarak "geldiğini hiç hissetmedim"dedim herhangi bir cevap beklerken hiç birşey demedi ona bakmayı kesip ellerimle oynamaya başladim
Merakla "niye burdasin" desemde yine hic bir şekilde cevap vermedi sinirlenerek ona döndüm ama yok

Şaşkınca daha az önce oturduğu ve şimdi yok olduğu yere bakarken
katlanmiş bir kağit fark ettim  alıp açtım ama karanlikta kağıtta yazan şey görünmediği için hemen önümde olan cama yaklaşıp ayın ışığından faydalanarak okudum

Arka kapıyı açtım çıkman için 5dakikan var :))

tebessüm ederek  kitabının arasındaki kalemi alıyosun ve sen de yazının hemen altına

Teşekkürler görünmez adam;))
Yazarak kağıdı bulduğun yere geri koyup bahsettiği arka kapıya gidiyosun ve okuldan çıkıyosun

Hızlı adımlarla evime gelip cebimden anahtarı çıkarmamla kapının açılması bir oldu
Baba demeye dilim varmadiğı adam bana ateş çıkan gözlerle bakıyodu "yine mi işten kovuldun sürtük" daha fazla dediklenini duymak istemediğin için onu hafif itip eve girmemle saçlarımı bütün gücüyla çekmesi bir oldu

Kurtulmak için tırnaklarımı saçımı çeken ellerine batırdım
Etki etmediğini görünce daha fazla dayanamayıp orasına dizimle vurdum saçlarımı bırakıp orasını tutarak inledi

Hızlıca odama çıkıp kapıyı kilitledim o da arkamdan kapıyı yumruklayarak "aç lan" demekten başka bişey yapamadı ve kısa süre sonra kapının önünden çıktı gitti

Ağlamamı durdurup üstümu bile değiştirme gereği duymadan yatağıma yattim ve kısa sürede sonra uykuya daldım