Gizemli Sınıf +18

3.Bölüm

Medya:Ateş Bozgun

İnstagram:@ufukshikayeleri Hikayeyle ilgili önemli bilgiler paylaşılıyorum takip edebilirsiniz.

Yorum ve votelarınızı eksik etmeyin.🌹

Bu şey hayatımda ikinci defa olmuştu..Birine güvenirsin ve güvendikten çok zaman geçmeden ihanete uğrarsın.En çok canını acıtan şey ise onun hiç bir şey olmamış gibi,asla açıklama yapmadan karşında 32 diş sırıtması..

Melek bana gülerek bakarken bense ona boş boş bakıyordum.

"Ne?Nasıl yani?" Bir umut şaka yaptım demesini bekliyordum hala.

"E işte söyledim ya,ben yaptım." Kafamı ne saçmalıyorsun anlamında yana salladım.

"Yani anlamaman normal.Sümüklü,aptal bir kızın katil potansiyeli taşıdığını kim tahmin edebilir ki?" Nasıl hala gülebiliyordu?

"Ama,ŞOK.Melek psikopat çıktı.İçinden bana küfürler ediyorsun değil mi pislik?Hadi,hadi söylesene!"

"Ben sadece anlam veremiyorum." dedim.

"Vermemen lazım zaten." dedi yan taraftan gelen bir ses.Rana'ydı.

"O çok şakacıdır.Ben ona kafana vurulduğunu söylemiştim.Eee..Melek benim kardeşim olur da." İkinci bir şokla yüzüne bakıyordum Rana'nın.

"Ben ona söyleyince,o da şaka yapayım demiş herhalde.Sorun yok yani.Hadi biz odaya çıkalım Melek."

"Dur bir dakika dur.Siz beni salak mı zannettiniz?Şimdi,şu an polise gidiyorum."

"Alisya dur n-ne saçmalıyorsun?Diyoruz ya şakaydı,kıt mısın?"

"Hele bir git seni bu sefer gerçekten öldürürüm." dedi Melek.Bu kız gerçekten psikopattı.

Rana nefes nefese konuşarak "Melek,ablacım şakanın dozu kaçtı artık."

  "Şimdi polise gidiyorum." Rana'nın bağırışlarını umursamadan çantamdan telefonumu almak için elimi omzuma götürdüğümde çantamın omzumda olmadığını farkettim.

  "Allah kahretsin!" Çantamı okulda unutmuştum.Geldiğim yolu geri dönmek için yürümeye başladım.O kadar aceleyle çıkmıştım ki çantam aklıma bile gelmemişti.

Okulun kapısından girip sınıfa doğru yürüdüm.Hemen telefonumla polise haber verip kurtulmak istiyordum şu dertten.

Sınıfa doğru giderken Rana'yı düşünmeye başladım.Ona güvenmiştim.En başından beri bilmesine rağmen bana söylememişti.Bir de gidip ilk ona anlattım.Kendimi çok yalnız hissediyordum..

Teneffüs zamanı olduğu için rahatça sınıfa girdim.Çantam sıramdaydı.

"Sonunda buldum sizi." deyip sırama ilerledim ve çantamı açtım.Telefonu aramaya başladım.

"Neredesin sen ya?" Birinci bölme,ikinci bölme,üçüncü bölme derken son bölmeye geldim ve açtığımda,telefonum orada da yoktu.

"Siktir.Ne bok yiyeceğim?" Telefonumu biri almıştı ama illa ki bana telefon verebilecek birileri vardı.Sınıftan çıkmak için arkamı döndüm ve kapıyı kapalı buldum.Açmaya çalıştığımda açılmıyordu.KİLİTLİYDİ!!

"İmdat,beni duyan birisi var mı?Yardım edin." diye bağrıyordum fakat duyan yoktu.Ağlamak istiyordum fakat ağlayamıyordum.Ne kadar zorlasam da açılmıyordu.

"Yardım edin lütfen." Korku vücudumu ele geçirmişti.Kapıyı tekmeliyordum resmen.

"Boşuna uğraşma,duyamazlar." dedi arkamda gölgesini gördüğüm bir ses.Arkamı döndüm.