Herşey yeni başlıyor...

21 4 10
                                    

Sabah camımın önüne iki tane beyaz güvercin konmuş öyle söyledi abim. Bu bir işaretmiş bugün herşey çok güzel olucakmış öyle dedi saçımı okşayarak.
-Hava...hava nasıl abi ,dün ki gibi bulutlu mu?
Duydum iç çekiş sesini duydum...
-Yok güzelim hava güneşli ama yinede esiyor o yüzden siyah boğazlı kazağını ve siyah pantolonunu hazırladım hemen yanında. Yardım etmemi ister-
-Gerek yokk halledebilirim ben hadi git sen gelicem birazdan.
-Peki peki tamam aşağıdayım ben.
Alıştım. Zor oluyodu ama dedimya alıştım işte. Değneğimi kapıp kahvaltıya gittiğim sırada merdivenleri inerken güzel kokular gelmeye başlamıştı bile.
Abim yine döktürmüştü. Beni farkedince hemen yanıma koşup beni sandalyeme oturttu .Tabağıma pankekleri yerleştirip bi tanesini çatalıma batırdı benim için.
Abimin benim için yaptığı pankekleri daha ne kadar solgun yiyebilirim derken Ebrar'ın o neşe dolu sesi yükseldi
-Günaydınnnnn canlarımmm
Nerden geliyo sabah sabah bu neşe anlamıyorum ki.
Eboşla olan günaydınlaşma fastının ardından merdivenlerden söylene söylene inen Görkem'in sesini işittim.
-Ne o yine niye homurdanıyosun sen bakim.
-Güne sırılsıklam başlamak pek tercih ettiğim bir seçenek değil de ondan.
-Sırılsıklam mı ? Noldu yine rüyanda gördüğün bi kıza aşık oldun dimi ksksks?
-Hahaha ne kadar da komik Ebrar hanım hatırlatın yarın sabahta gülelim bu espirinize.
-Olurrr
-Dur Eboş dur bi anlatsın merak ettim gerçekten niye sırısıklam uyanmışsın güne.
Abimin sesi geldi hemen.
-Oooo Görkem bey uyanabilmişsiniz sonunda.
-Ayıp oluyo ama Atlas abi yaa çocuk muyum ben su dökerek uyandırmak nedir yaa.
Görkemin o masum kızgınlığını sesinden anlayabiliyordum. Gülmemek için kendimi ne kadar tutsamda Ebrar'ın çayı püskürterek gülmesi sonucu kendimi tutamayıp bende gülmeye başladım.Biz gülme krizine girmişken abim olaya dahil oldu.
-Eee olum senide uyandırmak için davulla zurnayla gelmek lazım heralde anca öyle kalkarsın kış uykundan.Senin yüzünden duruşmaya geç kalıcaz hem.
Gülüşmemizin ardından neşemin biraz olsun yerine geldiğini fark ettim. Ama abimin o sözleri bugüne neden uyandığımı tekrar hatırlattı. Duruşma günüydü bugün...
O gündü.Bundan tam iki yıl önce bana bu hayatı karanlık bir yere çeviren kişinin bulunduğu gündü bugün. Saklandığı delikten çıktığı gündü. Adalet çarkının döneceği gündü bugün...

Şeytanın ÜzüntüsüHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin