İlk yazdığım kitap bu arkadaşlar hocamın verdiği ödev sonucu başlamıştım ama yeni yayınlamaya başladım
İyi okumalar
^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Normal bir sonbahar günüydü . Sonbaharı çok severim çünkü günün son bulduğu anlarda gökyüzünün mor ve pembe tonlarında olması ve bu görsel şöleni izlemek daima huzur veriyor.Şimdi ise hem huzur bulduğum hem de bulamadığım yerdeyim. Bir sürü farklı şekilde, farklı tatlarda, farklı malzemelerle yapılmış kurabiyeleri ve pastaları her yaptığımda huzur buluyorum. Sevdiğim şeyi yaparak huzur buluyorum ama ailemle olan anılarım aklımın bir köşesinde kapalı kapılar ardında hala konuşmaya devam ediyor. Onlarla mutlu olduğum her an şimdi beni hüzne sürüklüyor. Keşke o zamanlar daha uzun sürseydi...
Küçükken güzel ve eğlenceli bir hayat yaşadım. Ama işte küçükken. Hayalime giden adımları ilk annemle birlikte atmıştım. Bana huzur verebilevek şeyi fark etmem onun sayesindeydi. Annemle beraber birşeyler yapmak hoşuma giderdi hep ama bu zamanların kısıtlı olduğunu nerden bilecektim ki...
Babalar bazen çocukların kalbinin en ücra köşesinde yer alan kişiyken bazı çocukların ise tam kalplerinin ortasında yer alır. Benim babam ise tam ortasında yer alıyordu. Benim hep yanımda olduğunu söylerdi ama şimdi...
Bazen olur ya birden dalıp gidersiniz bir yere odaklanırsınız ama ne düşündüğünüzü, aklınızın niçin böyle dağıldığını bilmezsiniz. Şu anda o durumdayım neden boş boş dalıyorum ki. Sadece bir yere boş boş bakıyorum bunun bana ne faydası olabilir ki. Bir yere odaklandığımda eğer kafamda bir şey tartışıyorsam bu gerçekten iyidir çünkü kafamda tartışığım konu hakkında bir sonuca vararım ama boş bakışlar, boş dalgınlıkların bana faydası ne ki...
O kadar dalmışım ki kapının üstündeki çanın çaldığını bile duymamışım. Omzuma konulan elle kendime geldim. Ve omzumun üstünden kim olduğuna baktım. Karşımda ailemden sorna en çok önem verdiğim kişi vardı. Gerçekten hayatımda her şeye rağmen beni bırakmamış ve verdiğim her kararda yanımda durmuştu. Ona minnetle bakıyorum hep. Onun benim yanımda olması bile benim kendimi iyi hissetmeme sebep oluyor. Onu karşıma gördüğüm gibi yüzümda muzip bir gülümseme yer aldı. Onunda bana gülümsemesiyle oturması bir oldu.
"iyi misin yine dalmışsın geldiğimi bile fark etmedin" dedi
"iyim sadece dalıyorum işte boşver" ayağa kalkıp "birşey ister misin" diye sordum. "sıcak bir kruvasan hayır demem" demesiyle sabah yeni yaptığım kruvasanlardan 2 tane aldım ve yanına çay da ekleyip kalktığım koltuğa geri oturup kruvasanları sehpanın üstüne koydum. Petegrov bir tanesini eline alırken ona "sabah sabah sizi görmek beni şaşırttı açıkçası bu saatte hangi rüzgar sizi buray attı" dedim alaylı bir tavırla. "matmazel beni mazur görün ama daha gazeteye bakmadığınız için geliş sebebimi bilmiyorsunuz rica etsem açıp bakar mısınız" o an fark ettim gazetenin sehpanın sütünde olduğunu. kafamı olumlu anlamda sallayıp gazeteyi açtım ilk sayfadaki habere baktığımda "DAVİD BACKHOME ÖLDÜ " diye bir başlık vardı
Beğenin lütfen

ŞİMDİ OKUDUĞUN
PETEGROV PETROVİÇ
Mystery / ThrillerDavid BACKHOME'un arabasının yolun kenarında yanıyor biçimde bulunmasıyla başladı olay