Odama geçtiğimde bu günü atlatmak ister gibi direk kendimi yatağa attım.daha ilk günden sinirlerim bozulması başarmıştı arkadaşa ihtiyacım varmış falan filan.aman kalsın .sanki çok biliyordu kendisi.kendide o pars denen adamda gram umrumda değildi.
Daha fazla gözlerimi açık tutamayıp karanlığa kapattım.yarının güzel geçmesini dilemekten başka birsey gelmiyordu elimden.
Pars
"Ben sana demiştim"diye konuştum baturda bana bakıp gülümsüyordu
"Annem için herseyi yapmaya hazırım ölmeyede öldürmeyede ama bu hikayede zarar gören ben olmayacağım artık onlar olacak"sinirlendigini gerilen yüz hatlarından anliyordum sakinleştirmek için konuştum
"Buraya ne için geldiğimizi unutma"diyerek ayağa kalktim
"Kızın güvenini kazan ki ayak altında dolaşmasın biseylerden supheleniyor o şüpheleri yok et ama dikkat et kendine guvendirirken açık verme" diyerek odadan çıktım kafam uygulayacağım planlarla Doluyken daha şimdiden adını unuttuğum kıza üzülmüştüm tüh yazik olacaktı ama olsundu bu saatten sonra bir Allahını kulu beni tutamazdi
Asil
"Baba!" Diye seslendim bir umutla onu görmüştüm az önce yemin ederim onu görmüştüm ama hemen nereye kayboldu? Yine beni bırakıp nereye gitti?
Tekrar içimde filizlenen bir umutla tekrar bağırdım
"Baba!" Sanki bağırınca icimdeki acı dahada artıyordu azalması gerekmezmiydi?arkamda duymayı beklemediğim bir sesle direk arkamı döndüm. Babam... o oradaydı karşımda. Sapasağlamdı ne bir yara nede bir kurşun izi vardı
"Kızım"diye mırıldandı şefkatle kendimi daha fazla tutamayıp ona doğru koşmaya başladım.fakat farketdigim şeyle koşmayı bıraktım ben ne kadar yaklaşırsam babam bir okadar uzaklaşıyordu
"Baba... neden olmuyor?neden yanında gelemiyorum?!"diye telaşla konuştuğumda gülümsedi
"Cunki ben öldum asil ama sen hala yaşıyorsun unuttunmu?"o zaman bende ölmek istiyordum
"O zaman bende ölmek istiyorum yaşamak istemiyorum"degimde gözümden bir damla yaş suzulmustu
"Hayır asil.sen yaşamalısın daha onunda uzun bir hayat var hayallerini gerçekleştireceksin birlikte kurduğumuz hayalleri..." sonra yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu benim aksime
"Gel hadi sarıl" diye kollarını iki yana açında şaşırdım
"Ama gelmiyorum olmuyor her seferinde uzaklaşıyorsun"
"Dene.. denemeyi bıraktığın an kaybettiğin anlamina gelir.kaybetmek istemiyorsan denemeyi bırakmayacaksın başarı ancak bu yolla elde edilir"dediginde artık bende gülümsüyordum
Ona güveniyorum o yüzden koşmaya başladım artık uzaklasmiyordu yanına vardığımda hiç beklemeden hemen sarıldım. Sarıldığım gibi sesli bir şekilde ağlamaya başladım çok özlemiştim kokusunu şefkatini sıcaklığını ama o gidince kokusunda şefkatinide sıcaklığınıda kaybetmiştim
Şuan bunları hissetmek çok uzun zaman sonra iyi hissettirmisti
