14.bölüm

2K 57 0
                                    

Derlerki; bir kavuşmak kırk hasreti alnından vurur.







Söylediği an titredim.Ne yapacaktım. Ya doğruyu söylüyorsa ne olacaktı. Ama böyle birsey olması imkansızdı.
Test yaptırdım ben. Emindim. Eğer böyle bir sey olursa ve ben bebeğimi koruyamazsam kendimi Hicbir zaman affetmem.

Mirza bilmiyordu, ben bile gerçekliğinden emin değilim. Burada kaldığım gece boyunca dua ettim Allah'a. Böyle bir sey olmaması için. Mirza beni bulsun diye. Ya bulamazsa o zaman bebeğimizi kaybedecektik. Peki ya burağın sevdiği kız, mirza gerçekten öyle birsey yapmış mıdır. Kalbim sıkışıyordu,terliyordum. Korkudan elim ayağım titriyordu. Kasıklarımda ağrımaya başlamıştı. Yatakta uzanmak bana daha fazla tedirginlik sağlıyordu.


Erkek sesleri duyuyordum. Iki kisi sohbet ediyorlardı yanlarına biri daha geldi.

"Abi kürtaj için her sey hazır"

Dediginde kan beynime sıçradı. Midem bulanmaya başladı. Gözlerim kararmaya başladı. Gerçekti demek ki ben hamileydim. Ve çocuğumu benden alacaklardı birazdan. Mirza neredeydi.  Dayanamıyordum artık. Aradan yaklaşık yarım saat geçtikten sonra üç kişi geldi.


"Gidiyoruz!!"

"Nereye!nereye götürüyorsunuz beni,sizin hiç mi vicdanınız yoktur he. Bırakın beni şerefsizler "

diye bağırıyordum ama ne çare.

Yataktan kaldırıp sedyeye koydular beni. Korkuyordum hem de çok korkuyordum. Beni bir odaya getirdiler. Buz gibiydi üşüyordum. Ne yapacaktım ben nasıl koruyacaktım bebeğimi. Bir erkek doktor geldiğini görünce çıldırdım.



"Bırakın beni ayırmayın beni ne olur. Yapmayın Allah rızası için içinizde bir parça vicdan varsa yapmayın."


Yalvarıyordum. Evet çocuğum icin her seyi yapardım. O benimdi bizimdi bizden bir parçaydı, candı. Ya onu koruyamazsam ne olacaktı. Ne yapacaktım ben. Erkek doktor beni sedyede ellerimi kollarımı kelepçeledi. Artık ağlayamıyordum bile. Doktor yanıma yanaştı ve anestezi yaptığında artık gözlerim,bilincim kapanıyordu. Hareket edemiyordum. Sahip çıkamamıştım. Kendimi hiçbir zaman affetmeyeceğim.







Mirza'dan

Kafayi yiyecektim artık. Iki gündür berçem yoktu. Pezevenkler tuzak kurmuştu ve ben de yutmuştum. Bu muydu ağalım kendi karımı koruyamadım lan ben. Adam mıyım ben. Ahseni kurtarırken kendi karımın telefonda yalvarışlarinı duydum ben ne yaptim peki dinledim sadece.

Asiret ağaları araştırıyordu. Burak yapmıştı. Benden intikam almak için. It akıllıydı. Aklınca ahseni kaçıracaktı hepimiz onun peşine düşerken berçemi alacaktı. Peki berçem o nasıl tek başına çıkardı. Ayrıca hastaneye gitmiş neden gitmiş bilmiyordum. Emre geldi yanıma gülerek

"Ağam bulduk bulduk yengeyi gidek haydi"

Diyince bütün korumaları topladık. Yol aldık çok yakın yerdi. Boşuna dememistim akıllı diye kendi ailesinin evinde en alt katında görünüyor. Orada olacağını tahmin etmeyecegimizi düşündü. Geldigimizde kapıyı kırarak içeri girdiğimiz an ateş edildi.


AŞKA ESİRHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin