İKİ DELİ BİR KALP

15.BÖLÜM(2D1K)

Değişken ve karışığım. ..şuanki ruh halim aynen böyleydi, rüya ile gerçek arasındaki ince çizgide yürüyorum. İçimde tarifsiz heyecanlar taşıyorum ve bu beni korkutuyor, yeni keşifler var ruhumda, bedenimde...eskiden durgun bir denizdim, şimdi ise fazla dalgalı hissediyorum kendimi! Yorgunum ama yinede savaşmak istiyorum sanki bir yerlerde uyuyan hırsım; gözlerini açmış beni ele geçirmiş gibi...belkide yalnızlığımdandır ona olan susamışlığım, muhtaçlığım. Onu bu kadar hayatıma almak biliyorum aptallıktı, bile bile ateşlerde yanmak...Bu benlik birsey değildi. Ama bir yanım inanılmaz derecede içindeki çocuğa güvenmek, keşfetmek istiyor...ne kadar kötü biri olsada yada bağımlı yada katil, off defosu çoktu ve bunlar sadece benim bildiklerim ama derinlerde daha fazlası olduğunu hissediyordum ve yapacakları...işte beni korkutan başka faktörler daha. Ben zaten yaralı bir insanım kendime faydam yokken onun karanlık sularında boğulmam delilik değilde neydi.....

Yaklaşık 7 saattir yolculuk yapıyorduk herkes sabah mahmurluğu ile uyuyordu ben ise pencereye başımı yaslamış bu düşüncelere dalmıştım. Yolculuk insana iyi geliyordu İlhan Beyin, neden bize bukadar uzun bir yolculuk yaptırmak istemesini şimdi daha iyi anlıyordum. Mert ve Cenk, benim oturduğum koltuğun önünde oturuyorlardı, Demir ve özel hemşiresi arkamda, hemen yanımdaki koltuklarda kızlar oturuyorlardı. Yanımda uyuyan Neslihan ablaya baktım herkes ne kadar kedersiz görünüyordu uyurken sanki hayatlarında hiçbirşey olmamış gibi....arkamı dönüp Demir'e baktım oda aynı şekilde mışıl mışıl uyuyordu yüzünde tek bir pürüz, bir kusur yoktu rahat görünüyordu Kıvırcık saçları dağılmıştı uyurken masum görünüyordu Cenk ile aralarında ne olduğunu çok merak ediyordum. Önüme döndüğümde Cenk'inde arkasına dönüp bana baktığını farkettim başını sağa sola sallayıp koltuğuna geri oturup yaslandı. Dengesizliği beni çok yoruyordu, o günkü yakınlaşmadan sonra yine bir buzdağına dönüşmüştü çok soğuk davranıyordu selam bile vermiyordu işine geldiği gibi tavır takınıyordu ben yokmuşum gibi....bencil herif ne olacak. En iyisi ortama uyup gözlerimi dinlendirmek, başımı Neslihan ablanın omzuna dayadım, şimdiden çok anım vardı ona ait, hissediyordum sonda olmayacaktı.....

*

"Burası harika bir yer inanamıyorum şu manzarayada bakın" dedi Gözde herzamanki heyecanlı hali ile

"Aynen süper bir yer" diye devam etti Damla, görevliler eşyalarımızı indiriyorlardı, otele doğru yürümeye başladık grup ile beraber hareket ediyorduk, doktorlar ve hemşireler arkamızdan geliyorlardı. İçerisi en az dışarısı kadar görkemliydi bir Sarayı andırıyordu, havaların sıcak olması bizim şansımızdı çünkü nisan ayı için fazla soğuk bir hava vardı bir kaç gün önce, Mert ıslık çalınca hep beraber dönüp ona baktık,

"Oğlum burası kim bilir nekadar pahalıdır, Dayın paraya kıymış ha nedersin Cenk"

"Burası zaten aile oteli, bu yüzden herşey şirketten" dedi Cenk omuz silkerek, Demir kahkaha atmaya başlayınca Cenk ona ters ters baktı Demir elini Cenk'in omzuna koydu,

"Aile oteli ha, şu anneni silen Yaz şirketler grubunun sahibi olan aile.... evet hatırlıyorum Cenk, bence sana haksızlık" dedi alayla, bu ağır olmuştu herkes şaşkınlıkla ikiliye bakmıştı ilk dakikadan olay çıkacaktı sanırım Cenk omzundaki eli sertçe ittirdi ve kimseye aldırmadan lobiye ilerledi. Arkasından hepimiz baka kaldık, tekrar Demir' e baktık, omuz silkip ellerini pantolonun ceplerine koydu,

"Dost acı söyler ve gerçekler bazen acı verir" dedi sessizce bu felsefi yaklaşımına kimse üzerinde
durmayıp, bir başka bilinmezliği arkamızda bırakıp hepimiz resepsiyona gitmek icin yürümeye devam ettik.

*

"Bu oda bir harika değilmi! Bak deniz manzarasıda var" dedi ve balkondan çıkıp ağzı kulaklarında bana baktı, sadece omuz silkmekle yetindim daha önce ailem ile böyle otellerde kalmıştım bu yüzden aşırı tepki vermedim. Gözde ile aynı odada kalacaktık, Damla çok istemesede Burcu ile aynı odaydı, Ayrılmaz ikili Mert ve Cenk'te aynı odadaydı, Demir'e gelince onada doktorlardan biri düştü...koskoca bir kat bize ayrılmıştı bu yüzden odalarımız hep yanyanaydı. herseyi yapmamız serbestti, bir kısıtlama gelmedi, içki ve sigara dışında tabiki hala tedavi altındaydık nede olsa..