" ปิงไปอยู่ที่นู่นดูแล ตัวเองให้ดีนะ แม่เป็นห่วงแม่ไม่อยากให้ลูกไปเลย" แม่พูดกับฉัน น้ำตาแม่เริ่มคลอที่ตา จนฉันจะร้องไห้แล้วเนี่ย ไม่อยากไปเลยอ่ะ
"แต่ หนูต้องไปอ่ะแม่ เพื่อความฝันหนู" น้ำตาฉันไหลแล้ว
"ไปแล้วก็ติดต่อกลับมาบ้าง อย่ามั่วแต่เที่ยวอยูล่ะ " พ่อฉันเริ่มพูดบ้าง ฉันไม่แปลกใจหรอกที่พ่อดูไม่ค่อยเป็นห่วงฉัน ฉันรู้พ่อเป็นคนไม่ค่อยชอบแสดงออกเท่าไร แต่คำพูดท่านทำให้ฉันรู้ว่าพ่อเป็นหว่งจริงๆ
"ค่ะพ่อปิงจะพยายามโทรมาให้บ่อยที่สุดเลย" ฉันพูดกับพ่อเสร็จก็หันหน้าไปหาแม่ "และปิงก็จะดูแลตัวเองดีๆนะค่ะแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ สายแล้วปิงไปก่อนนะค่ะเดียวตกเครื่อง" ฉันบอกลาพ่อกับแม่ทั้งน้ำตา ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะต้อง จากกันนานขนาดนี้ ฉันไม่เคยขาดไปไหนมาไหนเกินอาทิตย์หนึ่งเลยนะ แต่เพื่ออนาคตและความฝันของฉัน ฉันต้องทำให้ได้ สู้!!
